Borobudur
Vanaf ons hotel in Magelang zijn we in 30-45 minuten naar de Borobudur gereden. De kaartjes haalden de gids bij een hotel op waarna we naar de parkeerplaats gingen. Hierna naar een gebouwtje waar de gidsen betaald moesten worden, 75.000 IRP voor een uur. We konden er een klein flesje water, koffie en thee pakken. Entree was 15 USD of 135.000 IDR. Daarna gingen we via een park naar de trappen bij de Borobudur. We gingen de trappen op bij de Oost ingang. Na een korte uitleg van de gids zijn we enkele plateaus rondgelopen waarna we bij het bovenste plateau afscheid namen van de gids. Hij had ons wat verteld over de Borobudur geschiedenis, een aantal reliëfs en over de restauratie. Wijzelf zijn daarna in een rustig tempo van boven naar beneden met de klok mee rondgelopen zodat we alles op ons gemak konden bekijken. Op de bovenste etage staan opengewerkte stoepa’s of dagodes die onder de hoofdstoepa staan. Deze zijn uniek binnen de Boeddhistische kunst. Van oorsprong is een stoepa een koepelvormig boeddhistisch bouwwerk die vaak een reliek van een boeddhistische heilige bevat. In deze stoepa’s met ruitvormige gaten staan in totaal 72 Boeddhabeelden. Deze worden de "Wajra Satwa"genoemd. Ze staan op drie cirkelvormige terrassen. Een enkele was heel maar de bij de meeste ontbrak er wel een deel bijvoorbeeld een hand, hoofd of romp. Bij het rondlopen werden we regelmatig gevraagd om op de foto te gaan met de lokale of andere Aziatische bezoekers . Op een gegeven moment had men dit zo vaak gevraagd dat we er genoeg van hadden. Eigenlijk hebben we dit nog maar zelden tijdens vakanties gehad, dus was wel even raar toen men dat steeds vroeg. Ook was er een groep moslim dames die met ons een gesprek wilden beginnen in het Engels om zo de taal te leren. Hadden hier geen tijd voor. Op de onderste verdiepingen hebben we de reliëfs bekeken. Bij de Borobudur heeft men 1460 reliëfafbeeldingen en 1212 decoratieve reliëfpanelen gevonden. Om de verhalen een beetje te kunnen volgen moet men beginnen bij de Oostelijke zijde op het eerste terras en zo met klok mee, dus linksom, en zo steeds verder naar boven. Eigenlijk zit er nog een basisdeel onder de hedendaagse Borubudur met 160 reliëfpanelen alleen deze is bedekt. Nadat we bij de Borobudur uitgekeken waren zijn we via een andere zijde weggegaan. Via massa's uitgestalde waren, kramen en verkopers die aandrongen om souvenirs, prullaria en vele andere dingen te kopen kwamen we weer bij het gebouw van de gidsen waar we waren vertrokken. Hier nog even wat water en koffie gepakt voordat we naar een kleine tempel reden die ongeveer 1700 meter van de hoofdingang van de Borobudur ligt.
De Borobudur (Javaans: Barabudhur) is een boeddhistisch heiligdom op 40 km ten noordwesten van Jogjakarta in de provincie Midden-Java, in het centrum van het Indonesische eiland Java. Het is naast de Prambanan en de Kraton in Jogjakarta één van de toeristische trekpleisters van Centraal-Java en staat op de Unesco Werelderfgoedlijst. De Borobudur is gelegen bij de Merapi, de meest actieve vulkaan van Indonesië, en is gebouwd in de periode 750 - 850. De naam stamt mogelijk van het Sanskriet "Vihara Buddha Ur", dit betekent vrij vertaald "boeddhistische tempel op de berg". De Borobudur is opgebouwd als een grote stoepa. De basis van deze stoepa is 123 bij 123 meter. De stoepa heeft negen etages; de onderste zes zijn vierkant, de bovenste drie rond. De negen verdiepingen zijn negen oefeningen in meditatie ter voorbereiding op de aankomst op het hoogste platform,het Nirwana of hiernamaals.Op de bovenste etages bevinden zich 72 kleine stoepa's die gebouwd zijn rondom één grote centrale stoepa. De grote stoepa staat symbool voor het Nirwana. De kleine stoepa's vertegenwoordigen van onder naar boven de weg die een boeddhist moet afleggen om uiteindelijk in het Nirvana te worden opgenomen. De open gaten in de onderste stoepa's staan op hun punt (de weg is nog onzeker) en in de bovenste stoepa's vlak, horizontaal (de weg is duidelijk, het geloof stevig). In de stoepa's bevinden zich beelden van Boeddha ; wie door de gaten in de stoepa's deze beelden aan kan raken ontvangt, volgens het lokale bijgeloof (niet volgens het boeddhisme), het eeuwige geluk. De muren van de Borobudur zijn gebeeldhouwd in bas reliëfs en strekken zich uit over een totale lengte van 6 kilometer. De eerste vier rechthoekige terrassen van de Borubudur laten ruim 1500 reliëfs zien, die het leven van Boeddha illustreren. Elk tafereel is een individueel meesterstuk.
De Borobudur is nooit volledig aan het oog onttrokken geweest maar was wel overwoekerd door de natuur en lag onder een dikke laag as en zand maar de lokale bevolking wist wel van het bestaan ervan. Rond 1811-1815 werd de Borobudur herontdekt en daarna duurde het een tijd voordat de tempel geheel vrij lag. Daarna zijn er diverse maatregelen getroffen om de Borobudur te behouden. De eerste grote restauratie van de Borobudur vond plaats tussen 1907 en 1914. Maar rond 1961 zorgden echter twee lichte aardbevingen ervoor dat er een dergelijke schade was dat het Archeologisch instituut waarschuwde voor een nationale ramp als er niet spoedig een grondige restauratie zou plaatsvinden. Daarom werd er vanaf 1963 financiële hulp geboden door Unesco om de enorme kosten van de restauratieprojecten te bekostigen. Vanaf 1968 werd er technische hulp geboden.
Het grootste probleem was het eroderen van de heuvel onder de Borobudur. Zonder restauratie zou de heuvel inzakken en de Borobudur zou vernietigd worden. Dat was de reden dat men aan een grote restauratie begon die duurde van 1973 tot 1984 en mede gefinancierd werd met geld van UNESCO. De heuvel met de tempel werd in 1975 totaal ontmanteld. Daarna werd er een door Nederlandse ingenieurs ontworpen drainagesysteem in de heuvel aangelegd waarbij de regen afgevoerd zou worden zonder aarde onder de Borobudur weg te spoelen. Daarna werd de Borobudur met veel computergestuurd puzzelwerk weer opgebouwd zodat het nu weer in volle glorie te bewonderen is. Het wordt jaarlijks door miljoenen toeristen bezocht maar os ook een belangrijk bedevaartsoord voor boeddhisten.
Informatie afkomstig van Wikipedia + Travelmarker.nl - Insight Guide
Deze Candi (tempel) Pawon wordt vanwege de ligging vaak de portaaltempel van de Borobudur genoemd. De tempel heeft een net als de Borobudur een vierkante basis. Aan elke zijden van de trap en aan de bovenkanten van de ingangen Kala-Makara decoraties. Dit type decoratie wordt vaak gebruikt rondom deuropeningen en niches in tempels in Zuidoost Zuidoost Azië. We hadden deze ook al gezien bij de Borobudur. Twee naga (slangen) body’s vormen de zijkanten van een boog waar het eindigt in een makara hoofd. Makara is fantasiefiguur dat meerdere beesten zoals het lichaam en staart van een vis, de mond van een krokodil en de slurf van een olifant combineert. Deze gebruikt men bij hindoeïstische en boeddhistische tempels in heel Azië. Bovenop een gargoyle face, hier een beeld van een gezicht met puntig kapsel en snor. Op de buitenste muur van de Pawon Tempel zie je reliëfs van boddhisattvas, taras en van een kalpataru (levensboom). Het dak bestaat uit vijf kleine stoepa's en vier kleine ratna's. Door de eenvoud, symmetrie en harmonie noemen historici deze tempel ook wel de parel van Javaanse tempel architectuur. Dit in tegenstelling tot de hoogslanke Oost-Javaanse stijl tegenhangers die in latere Singasari en Majapahit periode gebouwd werden.
Nog ongeveer een kilometer verder ligt de Candi Mendut ( Tjandi Mendoet ). Deze tempel heeft een afwijkende noordwestelijke ingang. Meestal hebben de Midden-Javaanse monumenten hun ingang naar het oosten gericht. De Mendut is een grotere tempel dan de Candi Pawon en deze heeft een verhoging waarop de eigenlijke tempel staat met een gangpad erom heen. Bij de onderbouw en aan beide zijden van de trap zie je versierselen met taferelen uit moralistische fabels en volksverhalen die vaak over dieren gaan. Bij het hoofdgedeelte zie je diverse mooie gebeeldhouwde panelen met o.a. afbeeldingen van bodhisattva's, boeddhistische godinnen, mannelijke en vrouwelijke hemelnimfen, een paar apen en een garoeda. Dit zijn de grootste reliëfs die ooit op een Indonesische tempel gevonden zijn. Je kunt binnen in de tempel en daar zie je drie Boeddhabeelden. In het midden een 3 meter hoog beeld van een zittende Sakyamuni Boeddha. Deze symboliseert de eerste prediking van Boeddha in een hertenkamp in de buurt van Benares. Dit wordt duidelijk gemaakt door de houding van de handen - dharmacakramudra - en door een klein reliëf van een wiel tussen twee herten. Aan de twee zijden twee Bodhisattva's, Boeddha's in spe die ervoor gekozen hebben in de wereld achter te blijven en zo alle volgelingen van Boeddha te helpen. Het linkerbeeld is Bodhisattva Vajrapani en het rechterbeeld is Bodhisattva Avolokitesvara. Deze zijn elk ongeveer 2,5 meter hoog. Het dak van de Candi bestaat uit drie verdiepingen en wordt versierd met kleine stoepa''s waarvan er op dit moment 48 stoepa's te vinden zijn. De tempel is 26,4 meter hoog.
Bij de Candi Mendut lag ook nog een moderne Boeddhistisch klooster waar we even door de tuin liepen. Hier aparte moderne Boeddhabeelden. Daarna zijn we in ongeveer 1 uur naar Yogyakarta gereden waar wij naar een hotel van de Accor hotelketen reden. Hier sliepen wij in het Phoenix hotel een MGallery Collection hotel die gevestigd was in een oud koloniaal monument uit 1918. Deze was een aantal keren uitgebreid. De inrichting was in een Art-Deco stijl met vele schilderijen en decoraties. In de avond zijn we naar een Wajang voorstelling gegaan. Hier werd het Ramana verhaal verteld met kleurige kleding en strakke bewegingen. Voor een keer was het oké om te zien, maar een andere keer zou ikzelf er niet meer naar toe gaan. Na Yogyakarta zijn we naar Prambanan gegaan. Een Hindoe-Javaans tempelcomplex dat tevens een Unesco Werelderfgoed is.
Kijk hier voor op de desbetreffende pagina van Prambanan of ga naar de Index - Informatiepagina Indonesië.
|
|