Khajuraho - Madhya Pradesh
Hindu en Jain Tempels
Na Orccha zijn we rond het middaguur naar onze volgende bestemming Khajuraho. Khajuraho is vooral bekend vanwege de vele tempels met erotische afbeeldingen en beeldhouwwerken uit de Kamasutra. Deze tempels staan op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Deze tempels werden in de periode 950 - 1050 gebouwd. Khajuraho was destijds de hoofdstad van het Chandellarijk. De tempels zijn onder verdeeld in de westelijke, oostelijke en zuidelijke groep. De eerste twee hebben wij bezocht. De westelijke groep ligt in het centrum van de stad. Hier moet men entree betalen maar men heeft hier de meeste tempels. De grootste en meest typische is de Kandariyâ Mahâdeva tempel (kandariya mahadeo- Kandriya Mahadev) . Er zijn ongeveer 900 beelden gewijd aan lord Shiva en de hoogte van de tempel is 31 meter. Het heiligdom (de toren) bekrachtigt een lingam. Om deze kracht uit te beelden heeft het een vorm van een fallus. Het is fraai bewerkt met gedetaileerd beeldhouwwerk met verschillende goden, godinnen en apsara's (hemelse maagden) Op de buitenmuren zijn drie horizontale panelen met goden van het Hindoe pantheon en groepen van minnaars natuurgetrouw afgebeeld. Verder natuurlijk nog vele andere tempels zoals de Lakshmana, Vishwanath, Jagadami and Chitragupta tempel. In het oostelijke gedeelte van Khajuraho vindt je twee Jain Tempels o.a de Adinath tempel rijkelijk versierd met gebeeldhouwde figuren, en de Parsvanath Tempel, de grootste Jain-tempel, gebeeldhouwd met charmante details.
Na de mooie tempels in Khajuraho was het weer even tijd voor natuur. Na een lange rit door in het begin een mistig landschap kwamen we laat in de middag aan in ons overnachtingsadres bij het Bandhavgarh National Park. Hier bleven we drie nachten en hadden we vier gamedrives door het Nationale Park. De game drives die we gemaakt hebben waren in twee verschillende gedeelten. De eerste drie drives waren in dicht bebost gebied met regelmatig open vlaktes met gras en/of riet bedekte wetlands. De laatste ging door het bergachtige gebied van het park met vele rotsen en steile kliffen. In dit laatste gebied hadden we het geluk om vanaf een afstand een tijger te zien. Slechts kort helemaal en daarna grotendeels verscholen achter een boom. Maar toch waren wij blij dat we hem gezien hadden. Hadden de hoop namelijk al opgegeven. Verder hebben we tijdens de koude ochtend drives (vriespunt) en de warmere middag drives(20C) natuurlijk ook nog diverse andere beesten en vogels gezien bijvoorbeeld de warthog (wilde zwijnen) Spotted Deer, Sambar deer en jakhals. Ondanks het soms afzien was het bezoek aan het park toch zeker de moeite waard.
(Wikipedia ) Bandhavgarh National Park
Bandhavgarh National Park (Devanagari: बांधवगढ राष्ट्रीय उद्दान) is one of the popular national parks in India located in the Umaria district of Madhya Pradesh. Bandhavgarh was declared a national park in 1968, with an area of 105 km². The buffer is spread over the forest divisions of Umaria and Katni and totals 437 km². The park derives its name from the most prominent hillock of the area, which is said to be given by Hindu Lord Rama to his brother Lakshmana to keep a watch on Lanka (Ceylon). Hence the name Bandhavgarh (Sanskrit: Brother's Fort). This park has a large biodiversity. The density of the tiger population at Bandhavgarh is one of the highest known in India. The park has a large breeding population of leopards, and various species of deer. Maharaja Martand Singh of Rewa captured the first white tiger in this region in 1951. This white tiger, Mohan, is now stuffed and on display in the palace of the Maharajas of Rewa.
Structure
The four main zones of the national park are Tala, Magdhi, Khitauli, and Panpatta. Tala is the richest zone in terms of biodiversity, mainly tigers. Together, these four ranges comprise the 'Core' of the Bandhavgarh Tiger Reserve constituting a total area of 694 km². The buffer zone is spread over the forest divisions of Umaria and Katni and totals another 437 km². The legal status as a national park dates back to 1968, but was limited only to the present Tala range for a considerable length of time. In 1993 the present scheme of things was put in place. According to biogeographic classification, the area lies in Zone 6A- Deccan Peninsula, Central Highlands (Rodgers, Panwar & Mathur, 2000). The classification of Champion & Seth lists the area under Northern India Moist Deciduous Forests. The vegetation is chiefly of Sal forest in the valleys and on the lower slopes, gradually changing to mixed deciduous forest on the hills and in the hotter drier areas of the park in the south and west.
The wide valleys along the streams carry long linear grasslands flanked by Sal forests. Rich mixed forests consisting of Sal (shorea rubusta), Saja, Salai, and Dhobin, etc. with dense bamboo thickets occur in many places. These together provide Bandhavgarh its rich biodiversity. With the tiger at the apex of the food chain, it contains 37 species of mammals. According to forest officials, there are more than 250 species of birds, about 80 species of butterflies, a number of reptiles. But many people have the species' list of about 350 birds along with photographs. The richness and tranquility of grasslands invites pairs of Sarus Cranes to breed in the rainy season.
One of the biggest attractions of this national park is the tiger (panthera tigris tigris) and its sightings. Bandhavgarh has a very high density of tigers within the folds of its jungles. The 105 km² of park area open to tourists was reported to have 22 tigers, a density of one tiger for every 4.77 km². (Population estimation exercise 2001). The population of tigers in the park in 2012 is about 44-49. There is a saying about the Park that goes: "In any other Park, You are lucky if you see a tiger. In Bandhavgarh, you are unlucky if you don't see (at least) one."
Bandhavgarh tiger reserve is densely populated with other species: the gaur, or Indian bison, are now extinct or have migrated elsewhere; sambar and barking deer are a common sight, and nilgai are to be seen in the open areas of the park. There have been reports of the Indian Wolf (canis lupus indica), hyena, and the caracal the latter being an open country dweller. The tiger reserve abounds with cheetal or the spotted deer (Axis axis) which is the main prey animal of the tiger and the leopard (Panthera pardus). The Indian bison were reintroduced from Kanha.