Jakarta - Bogor
Onze vakantiebestemming in juli 2012 was Indonesië. Deze reis hebben we geboekt bij Van Verre reizen waar we naar het voorbeeld van bouwstenen de reis gemaakt en aangepast hebben. Met KLM vlogen we via Kuala Lumpur – Maleisië naar Java waar we na een rondreis door Java doorvlogen naar Flores een van de Kleine Sunda eilanden. Vanaf Flores gingen we met de boot naar de eilanden Komodo en Rinca om daar de Komodovaranen te zien. Als afsluiting vlogen we naar Bali. Hier bleven we 2 nachten voordat we na een mooie vakantie weer naar huis gingen.
Onze reis begon op de luchthaven van Jakarta Soekarno-Hatta International Airport op Java. Nadat we aankwamen moesten we voordat we de douane doorgingen een Visa halen. Deze Visa on Arrival kregen we aan een loket nadat we 30USD of 22Euro betaald hadden (24-6-2012) Daarna via de douane waar ons paspoort gecontroleerd werd naar de bagageband. Maar voordat we het luchthavengebouw konden verlaten werd de bagage nog eens door een scanner gehaald. Onze gids stond ons al buiten de vertrekhal te wachten met een bordje met onze naam erop. Wij hadden hem snel gevonden. Hij sprak zelfs Nederlands maar was wel Indonesiër. In Jakarta sliepen we in Hotel Santika. Ongeveer 30 minuten rijden vanaf Soekarno-Hatta International Airport. Het is een groot luxe hotel (275 kamers' waar we ruime kamers hadden. Op het moment dat we aankwamen (tegen de avond) waren er twee grote bruiloften aan de gang. Daarom waren de restaurants gesloten. Er was wel een mogelijkheid om in een zaal blijkbaar de Club Premiere Lounge van een klein buffet gebruik te maken. We hadden eigenlijk niet zo veel honger na een dergelijke lange vermoeiende reis maar hebben hier toch gebruik van gemaakt. Er waren diverse kleine Indonesische gerechten. Sommige heel erg pittig en lekker gekruid. Achteraf bleek dit een van de weinige plekken te zijn waar we gekruid eten hebben gehad. Uitgezonderd pittig gemaakt met sambal. In de hal was een van de bruiloften aan de gang met live muziek. Een band met piano, bassist, viool en harp. Aparte combinatie voor een bruiloft maar wel mooie muziek. Ze speelde o.a. muziek van de film Titanic. Ontbijt was heel erg uitgebreid, westerse en oosterse gerechten.
We vertrokken vroeg de eerste dag. Het was niet erg ver ongeveer 30 minuten rijden naar de oude zeilhaven Sunda Kelapa. (entree) Deze haven is tegenwoordig alleen toegankelijk voor pinisi ('schoeners'), traditionele houten boten met twee masten die tussen de eilanden in de archipel varen. Hoewel het tegenwoordig nog slechts een kleine haven is, ligt de oorsprong van Jakarta in Sunda Kelapa en speelde het een belangrijke rol bij de ontwikkeling van de stad. Wij hebben langs de kade gelopen en hadden geluk dat de kade vol lag met de oude houten (Makassaarse) zeilschepen. Deze worden nog steeds gebruikt om vracht naar andere gedeeltes van o.a. Indonesië te brengen. Toen wij er waren was men verschillende schepen aan het laden o.a. met zakken kunstmest en cement. Deze werden handmatig op stapels gestapeld waarna een kraan ze in het schip takelde. De schepen zagen er goed onderhouden of soms zo erg gehavend dat we dachten hoe kan men hier nog mee varen. Wel uniek om zoveel grote vrachtzeilschepen bij elkaar te zien. Denk zelf dat er niet zo heel veel meer rondvaren.
Na de oude zeilhaven Sunda Kelapa zijn we naar het oude centrum van het vroegere Bavavia gereden.
Batavia is de oude naam van de hoofdstad van Nederlands-Indië, een Nederlandse kolonie. De Nederlandse aanwezigheid in Indië dateert van het eind van de 16e eeuw, kort voor de oprichting van de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC) die onder meer op Java en in de Molukken een aantal eilanden, steden en gebieden bezat. Na de opheffing van de VOC in 1798 gingen die gebieden op in de toenmalige Bataafse Republiek. Na 1800 werden de gebieden officieel Nederlands-Indië. Het oude centrum Kota Tua (Oud Jakarta, Oud Batavia) staan vele oude gebouwen in stijlen die beïnvloed zijn door Nederlandse, Europese of Chinese architectuur.
Wij hebben hebben vooral op het Fatahillah Square (plein) rondgelopen. Hier was een soort braderie en kon men gekleurde fietsen huren inclusief felgekleurde hoedjes. Het eerste gebouw wat we zagen aan de noordzijde van het plein was een groot wit gebouw. Dit was vroeger het stadhuis of het Gouverneurskantoor wat ook nog op de gevel staat. Het was het administratieve hoofdkantoor van de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC) en later van de Nederlandse overheid en werd gebouwd in 1707 op last van het stadsbestuur van Batavia. Nu is er het Jakarta Historical Museum gevestigd. Hier zijn diverse historische voorwerpen en men ziet er de geschiedenis vanuit de prehistorische tijd tot het moment dat Jakarta officieel geboren werd in 1527, maar toen nog onder de naam Jayakart. Verder de Nederlandse koloniale tijd vanaf de 16e eeuw tot aan de onafhankelijkheid van Indonesië in 1945. Voor het oude stadhuis staat ook een Portugees kanon genaamd Si Jagur. Aan de westelijke kant is het Wayang Museum. In het Javaans betekent wayang letterlijk "schaduw" of "schim". De afgeleide betekenis van dit woord is een bepaalde vorm van poppenspel, waarin gebruik wordt gemaakt van schaduw- of lichteffecten. Het museum, geopend in 1975, heeft een collectie van verschillende soorten wajang zoals wajang koelit ( leren poppen) en wajang golèk (driedimensionale poppen) Het gebouw heeft een Hollandse stijl en is wit geverfd en heeft groene luiken.
Op de andere hoek van het plein tegenover het stadhuis hebben we in café Batavia koffie gedronken. Dit café-restaurant is gevestigd in een oud koloniaal pand. Van binnen in koloniale stijl ingericht met veel schilderijtjes met foto’s uit de oude tijd. In Nederland heeft men vele grand cafés die ook deze stijl hebben. Het zag er gezellig uit. Het was er wel prijzig. Wij hebben Javaanse koffie gedronken voor 35.000 Roepies excl. tax/service (21%) Javaanse koffie is koffie van grof gemalen koffie in een glas/kop met daarover kokend water. De koffie zakt en men kan de koffie drinken. Het drab blijft onderin liggen als men niet roert. Hierna zijn we langs het oude station weggereden uit Jakarta en zijn naar Bogor gereden.
Na Bogor zijn we naar Bandung gereden. Dit was wel afzien. Vrijwel vanaf het moment dat we Bogor uitreden was het file, file en nog eens file. We probeerden deze nog te ontwijken door een andere weg te nemen. Maar dit hielp niet echt. Hierdoor zijn we wel door diverse dorpjes gereden via soms erg smalle wegen. Vele jongens/mannen waren op diverse punten verkeer aan het regelen. Bij wegversmallingen werd het verkeer in een richting stopgezet waarna de andere kant door kon rijden. Men verwachtte wel een kleine vergoeding hiervoor. Vaak gaf onze chauffeur dit ook. Na enige tijd kwamen we bij de doorgaande weg naar Bandung. Het rijden ging hier iets beter maar nog steeds druk. We reden over de Puncakpas met als hoogste punt op ongeveer 1500 m hoogte. Bij de pas uitgestrekte thee en koffieplantages, verder onderweg vele rijstvelden. Na een lange rit kwamen we aan in ons hotel in het centrum van Bandung (125km-ruim 4 uur rijden) Ons hotel was het Savoy Homann Hotel een goed hotel waar we zeer ruime kamers hadden. Wat opviel was de glazen wand tussen badkamer en slaapkamer. Je kon deze wel afsluiten met een rolgordijn. Het eten was wel prijzig in het restaurant. Rijstgerechten ca. 60.000-70.000 Roepies. Westerse gerechten vanaf 120.000 Roepies. Porties waren normaal. Bier 50.000 Roepies alles zonder 21& tax/service. Er was wel een eetcafé waar de prijzen goedkoper waren maar hier waren de porties klein. Maar door het slechte weer n.l. regen hebben we toch maar in het hotel gegeten.
Kijk verder voor het vervolg van de reis op de pagina's van Tangkuban Perahu - Domas Crater en het Authentiek dorp Kampung Naga. Of ga naar de Index - Startpagina van Indonesië.
|
|