Vulkaankrater - Kampung Naga
Vanuit Bandung zijn we in de morgen naar de slapende stratovulkaan Tangkuban Perahu gegaan. Het was ca. 25 km en 1 uur rijden van Bandung. We reden tot een parkeerplaats vlakbij de vulkaankrater. Het was er zeer druk. Toen wij er waren (26-7-2012) was de vakantieperiode in Indonesië. Vanaf de parkeerplaats had je zicht op de vulkaankrater waar je in kijkt met onderin stoom en rondom uitgeslagen zwavelafzettingen. Het stonk er erg naar rotte eieren vanwege de zwaveldamp die via de stoom naar bovenkwam. Ondertussen bood gids bood zich aan voor 15.000 IDR – Rupia - roepia p.p. Dat vonden we veel te duur dus hebben gezegd Max. 20.000 IDR. Eigenlijk vonden we het nog steeds veel te duur voor de wandeling die we in ongeveer 1 ½ uur liepen. Nadat we nog eens bij de Tangkuban Perahu waren gaan kijken zijn we gaan lopen. Over een bospad met vele trappen maar wel afdalend kwamen we bij een andere krater de Domas Crater (Khawa Domas) Hier kon je dichtbij komen. Hier enkele kleine plasjes en een hoger gelegen plas waar het water stoomde en borrelden vanwege de aardwarmte. De temperatuur liep op vanaf ca. 20C in de eerste lage plas tot kokend bij de bovenste. Verder borrelende modder en sissende zwaveldampen vanuit rotsopeningen. Hierbij soms mooie zwavelafzettingen, uitgerekte vormen maar sommige leken wel op een gele bloem. Bij deze Doma vulkaankrater was ook een kleine uitzichtpunt waar je vanuit een hoger standpunt mooi uitzicht had hierop. Bij de krater en ook regelmatig onderweg kraampjes waar je wat snacks en drinken kon kopen, bv. cola 9.000 Roepies. Na de krater zijn we verder gelopen soms wat stijgend pad langs o.a. mooie boomvarens, hoge bomen, yucca bomen in een gevarieerd bos. Na circa 1 ½ uur waren we terug bij een parkeerplaats waarvan we naar een theefabriek gingen.
Was niet al te ver weg en onderweg reden we langs vele theeplantages. Bij de theefabriek kregen we een rondleiding door de fabriek waarbij ons het productieproces uitgelegd werd vanaf transport tot eindproduct. Entree was 150.000 IDR incl. een kopje en een pakje thee. Helaas was de laatste pluk al verwerkt dus bij het eerste gedeelte waren alleen de stilstaande machines te zien.
Hier in het kort het productieproces. Voor verdere informatie over thee kijk op: www.thee.info
De thee komt bij de fabriek en wordt gewogen op de weegbrug.
De vrachtwagen wordt gelost en de thee wordt in grote langwerpige bakken gedaan. Hier wordt het enige tijd uitgespreid en gaat er warme lucht doorheen (25-30 °C) Dit noemt men verflensen. Hierbij verdwijnt 40-50% van het vocht.
Het blad wordt zacht en soepel. Men gaat dan de bladen pletten/rollen tussen horizontale schurende vlakken. De theebladeren breken zodat het bladsap vrijkomt.
Hierna worden de bladeren gesneden/gebroken.
Het fermentatieproces begint. Dit wordt ook in grote bakken gedaan 2-3 uur in speciale fermentatiekamers met een temperatuur van 25 °C. Daar wordt lucht doorheen geblazen met een vochtigheidspercentage van 95%. De kleur van het blad veranderd dan in roodbruin en het theearoma ontwikkeld zich. De tijdsduur van de fermentatie bepaalt de smaak en karakter van de uiteindelijk thee.
De fermentatie wordt gestopt door de thee door een machine te laten lopen via een lopende band. Dit duurt 10-20 minuten waarbij warme lucht gebruikt wordt van 90-95°C. Het vochtpercentage wordt hierbij teruggebracht naar 4-6% en de kleur is nu donker van kleur. In onze fabriek had men 2 machines hiervoor. Een voor de betere en een voor de mindere kwaliteit. Van 100kg verse theebladeren blijft ongeveer 20kg zwarte thee over.
Daarna wordt de thee gesorteerd, extra gereinigd en verpakt.
Het was een interessante rondleiding waarna we een kopje thee hebben gedronken en een pakje thee kregen.
Na de theefabriek zijn we naar Ciater gereden natuurlijk langs vele velden met theestruiken. Onderweg even gestopt bij ananasplanten. Deze hadden we nog niet vaak gezien. Ook stonden er kleine struikjes waar kleine scherpe rode pepers aangroeiden. Later zouden we ook grotere struiken met Spaanse pepers, kruidnagelbomen, aubergines en andere groenten gewassen tegenkomen.
In Ciater hebben we in een resort in een zwembad wat verwarmd werd met vulkaanwarmte gezwommen. Het water was 42°C en had een PH van 2.85. Het was erg warm toen we er ingingen. In plaats van kippenvel vanwege de kou gingen mijn haren omhoog staan vanwege de warmte. Kon er daarom niet erg lang inblijven maximaal 10 minuten. Bij het eruit gaan was het even bijkomen om op temperatuur te komen. Had wel wat duizelingen hierbij. Het zwembad had wel een opknapbeurt nodig. Reparaties waren gedaan met verschillende tegeltjes en sommige waren zelfs weg. Er waren ook enkele lokalen aan het zwemmen in het zwembad. Deze gingen gekleed in het bad. Dit hadden we in Jakarta bij het hotelzwembad ook al gezien. Waarschijnlijk deden ze dit vanwege hun geloof. In het resort hebben we ook gegeten. Er was een 4 gangen menu (normaal buffet alleen te rustig) inclusief zwemmen 55.000 IDR. Hierna zijn we via een panoramische route met uitzicht op het bewolkte en heiige Bandung. Ook hebben we een kleine stadsrondrit gemaakt door o.a. een koloniale villawijk. Leek wel een villawijk uit de jaren 30 in Nederland. Alleen de huizen stonden wel erg dicht op elkaar.
De volgende dag hebben we een lange rit gemaakt van Bandung (West-Java) naar Baturaden (Midden-Java) Door vele dorpjes, soms druk verkeer maar ook prachtige landschappen met vele rijstvelden zijn naar het authentieke dorp Kampung Naga gereden. Vanaf een parkeerplaats liepen we naar beneden via meer dan 350 trappen. Eerst liepen we echter door rijstvelden die men aan het bewerken was. Op de natte rijstterrassen werden jonge rijstplantjes in de modder gezet. Van bovenaf hadden we mooi uitzicht op de witte huizen met daken van droge palmbladeren (atap dak) waaronder hout zat. We liepen met een gids (75.000 IDR) naar het dorpje. Familie van de gids woonde nog steeds in dit traditionele dorp dat in het noorden en oosten omgeven was door de rivier Ciwulan. In dit dorp woonden nog ongeveer 140 man en er waren circa 32 huizen. Voor de huizen waren kweekvijvers waar men vis kweekten voor eten en verkoop. Men kon zakjes voer kopen om deze te voeren. Hierlangs was ook een soort badkamer gemaakt omgeven door bamboestokken. Deze werden ook gebruikt als afscheiding rond het dorp. We liepen door het dorpje. De huizen stonden dicht op elkaar in rijen met een smalle doorgang tussen de huizen. In het midden een verlaagd gedeelte voor waterafvoer. We zijn ook in het huis wezen kijken van de ouders van de gids. Bij de ingang was een keuken met aan de rechterkant een kookgedeelte. Vuur maakte men op een soort stoof/oventje. Men had redelijk wat ruimte om te zitten als men ging eten. In deze keuken stond geen meubilair. Vanuit de keuken kwam je in de woonkamer waaraan 3 niet al te grote slaapkamers en een gastenverblijf aanlagen. De slaapkamers hadden een matras en het gastverblijf had 2 matten op de grond waar men op kon slapen. In het huis had men wel televisie en radio die op een accu werkte. Deze werd regelmatig in de dorpen nabij opgeladen. Men moest dan wel met de zware accu’s de trappen oplopen. Lampen branden op een soort lampenolie die men met een soort subsidie kon kopen.
Vrijwel in het midden van het dorp was een plein / ontmoetingsplek waar een moskee stond ongeveer in dezelfde stijl gebouwd als de andere huizen. Op het plein hing een houten grote trom en een soort kleine kano. Men kon met een soort stok in de vorm van een honkbalknuppel hier tegen aan slaan om zo berichten naar de andere bewoners te sturen. Vaak deed men dit als er een bijeenkomst was. Het dorp waar nog steeds in alle eenvoud werd geleefd in traditie van de voorouders was zeker de moeite waard. Ook vanwege de mooie ligging in een dal met rijstvelden en bossen. In de bossen aan de westkant was nog een heilige voorouderlijke begraafplaats. In het dorp kwamen vele toeristen. Enkele Aziatische toeristen vonden ons een bezienswaardigheid. We moesten regelmatig op de foto met hun.
Na het bezoek aan Kampung Naga (slang) zijn we doorgereden langs rijstterrassen, akkerlandschappen met o.a. tabak, pepers, aubergine, aardappels. Regelmatig dus mooie uitzichten maar ook vele dorpen en steden waar het vaak druk was zodat we niet echt konden doorrijden. Waren pas laat in ons hotel Rosenda in Baturaden. Het was al donker en het regende toen we aankwamen. De kamer was oké, badkamer had wel wat roestige en beschadigden delen. Maar het uitzicht vanaf het balkon de volgende morgen was prachtig. We keken op terrassen met rijstvelden, palmen en bananenbomen en de vulkaan Slamet die soms achter de wolken verscholen was. Het restaurant was niet echt gezellig en ze hadden op het moment dat wij er kwamen geen bier, geen fris alleen water. Dus zijn we maar naar een restaurant een paar honderd meter verder gelopen. Hier konden we in de tuin eten wat toch gezelliger was als de tafels met plastic kleden in ons hotel. Het ontbijt in ons hotel was eenvoudig n.l. toast, jam, nasi, ei, soort rijstepap, koffie/thee en aangelengd water met siroop.
Kijk verder voor het vervolg van de reis op de pagina's van Dieng Plateau. Of ga naar de Index - Startpagina van Indonesië.
|
|