Bromo vulkaan - Kretekfabriek
De dag na aankomst hebben we een jeeptour gemaakt om de zonsopkomst te gaan bekijken vanaf de rand van de vulkaan de Bromo. We vertrokken om 4 uur in de ochtend met de jeep. We betaalden er 450.000 rupiah (Rp) voor per jeep. Toen we vertrokken was het natuurlijk donker en reden grotendeels over een slechte weg van zand – rotsen – asfalt. Al klimmend zijn we naar het uitzichtpunt Cemoro Lawang gereden. Het weer was slecht en we zaten regelmatig in de wolken of mist. Onderweg zagen we vele koplampen van andere jeeps die ook de klim maakten, het leek wel of we in een file reden. Toen we boven aankwamen stonden er al vele jeeps geparkeerd. Hoeveel het er waren weet ik niet precies maar op het uitkijkpunt waren toch wel enkele honderden mensen die de zonsopkomst wilden zien. Na het parkeren was het nog ongeveer 10-15 minuten lopen langs vele stalletjes met souveniers, eten, drinken en je kon ook regenjassen huren. Het was erg mistig en dus erg nat. Gelukkig op het uitzichtspunt zelf was het helder. Wel continu wolken meestal grote en donkergekleurde wolken die dan bij de bergruggen van o.a. het uitzichtspunt uit elkaar of wegwaaiden. Hierdoor was het uitzicht matig. Maar tussen de wolken door hadden we toch zicht op de Bromo en vulkanen rondom.
De zonsopgang was niet de moeite waard. Op het moment dat de zon hoog stond zagen we deze pas. De rest zat hij vaak achter de wolken. Bij de eerste keer dat we hem zagen tussen de wolken door was iedereen enthousiast aan het roepen., Helaas voor korte duur. Nadat we een behoorlijke tijd hadden gekeken gingen we vanaf het uitzichtspunt reden we over een slingerweg naar beneden de krater in. Voor de voet van de Bromo op de zandvlakte parkeerden we onze jeep. Men stond met paarden ons op te wachten. Men kon op een klein paard naar de Bromo gebracht worden. Maar wij gingen te voet door het losse zand. Eerst langs een hindoetempel waarvan de lokale bevolking blijkbaar gelooft dat hier de god Brahma verblijft. De tempel was niet zo bijzonder en gedeeltelijk door het zand ondergestoven waardoor hij er verwaarloosd uitzag. Verder ging het omhoog over een pad die ook grotendeels werd gebruikt door de paarden. Het was niet echt ver maar door het zeer losse zand was het wel erg vermoeiend. En door de regelmatig passerende paarden kreeg men vaak stuifzand in je heen. Het laatste stuk ging je met een trap met 253 treden naar de rand van de vulkaankrater van de Gunung Bromo. Doordat de trap moeilijk begaanbaar was door het stuifzand en doordat mensen slecht schoeisel o.a. sandalen of gladde schoenen verliep de klim langzaam. Ook omdat er natuurlijk ook mensen omlaag kwamen kon je niet inhalen. Boven stond je dus op de smalle rand van de Bromo vulkaan. De rand was niet meer dan 2 meter breed maar soms zelfs minder. Er was een hek geweest maar deze was allang vergaan. We hadden boven mooi zicht op het binnenste van de krater waar stoom uitkwam en die onderaan zwavelafzettingen had. Ook had je er mooi zicht op de omgeving. We zagen grijzige oude lavastromen helemaal onderaan en een groene vulkaan met lavastromen langs de Bromo. Was zeker de moeite waard om hier naar boven te gaan. Helemaal omdat het mooi weer was geworden en het daardoor redelijk helder was. Hierna terug naar de jeep gegaan waar we ons hotel zagen liggen. We reden richting ons hotel terug in minder dan 30 minuten. Na een eenvoudig ontbijt zijn we om 10 uur naar Surabaya gereden. We reden eerst 1 ½ uur door groengebied waarna we de rest circa 2 ½ uur door stedelijk gebied reden.
In Surabaya of Soerabaja stonden we weer vast in het drukke verkeer met slingerende auto’s en massa’s brommers. We gingen in Surabaya naar een Kretek museum ‘House of Sampoerna’ waarbij ook een cafe-restaurant zat. Omdat we eerst in het restaurant hadden gegeten werd ons gezegd dat we geen entree hoefden te betalen voor het museum. Maar volgens de website van het museum was het blijkbaar gratis. Het museum was opgezet door de fabrikant van de Sampoerna kreteksigaret. In het museum kon je vrij rondlopen of iemand legden wat dingen uit. Aangezien we geen Indonesisch konden lezen hebben we dit gedaan. Gingen eerst naar de eerste verdieping. Hier zag je twee maal drie vrouwen bezig met de kreteksigaretten handmatig te rollen. Wat een tempo. Men moest met drie vrouwen ruim 100-130 sigaretten per uur draaien, de andere knipte het veelvoudige ervan en de laatste moest ongeveer 120 pakjes vullen (aantallen volgens gids) Vanuit een raam kon je verder ook van bovenaf in een gedeelte van de fabriek kijken. Men werkte van 6 tot 15uur maandag t/m vrijdag en zaterdag tot de middag. Sommige van de vrouwen zaten trillend en supergeconcentreerd de sigaretten te draaien. Terwijl andere leek het heel relaxt en redelijk rustig draaiden of met de andere bezigheden bezig waren. Ik zelf werd er nerveus van als ik zag hoe deze vrouwen zo in dit tempo dag in dag uit moesten werken. Rond 15uur waren enkele vrouwen klaar en de rest moesten de aantallen afmaken wat ze per dag moesten rollen. Dus een groot aantal vrouwen moesten overwerken (waarschijnlijk niet betaald)
Volgorde Kretek sigaret rollen:
In apparaat tabak – tabak en kruidnagel 60/40 of 40/60 verhouding dan vloei via apparaat erom
Daarna resten aan beide kanten eraf knippen
Bundelen per hoeveelheid in pakje
Inpakken in pakje
Inpakken in omdoos
Verder in het gebouw de geschiedenis van deze fabriek en uitleg over het produktieproces en gebruikte ingrediënten. De Kretek sigaret wordt zo genoemd vanwege het knetteren van de handgemaakte sigaretten tijdens het branden. Alleen ongefilterde sigaretten doen dit. Ondanks dat ik niet rook was het zeker de moeite waard om hier te gaan kijken.
Daarna door naar ons hotel Prime Royal Hotel. Een niet roken stadshotel. Je moest bij de receptie een brief onderteken dat je een soort boete moest betalen als je rookten van 25.000 rupiah (Rp) Op de kamer zelf lag een briefje met de mededeling dat je het matras niet op de grond mocht leggen, ook 25.000 rupiah (Rp) Het personeel kon slecht Engels. Vele van de mensen die we hier tegenkwamen. Waarschijnlijk omdat hier minder toeristen komen. Na een goede nachtrust al vroeg om 6 uur aangereden naar het vliegveld van Surabaya: Juanda International Airport – Indonesisch : Bandar Udara Internasional Juanda. Het was ongeveer 30 minuten rijden. Vanaf dit vliegveld vlogen we naar Flores Maumere met Batavai Air via Denpasar in Bali - Ngurah Rai International Airport of Denpasar International Airport en Kupang in West Timor - El Tari International Airport - west-Timor - Oost-Nusa Tenggara). De tussenstoppen duurde elke keer ongeveer 40 minuten waarbij we in het vliegtuig konden blijven. Voor dit gedeelte van de reis kijk verder op het reisverslag van Flores en Rinca en Komodo waar we de Komodo varaan ook wel de Komodo dragon genoemd hebben gezien tijdens een wandeling.
Deze verslagen volgen binnenkort. Andere verslagen van de rondreis op Java op de Index - Informatiepagina Indonesië.
|
|