Chimborazo vulkaan
De Chimborazo is de hoogste (dode) vulkaan in de Andes en meet 6310 meter. De berg ligt in de gelijknamige provincie, ongeveer 200 kilometer ten zuiden van de evenaar in Ecuador. Door zijn locatie op de aardbol is de vulkaan de hoogste berg gemeten vanuit de kern van de Aarde (6384 kilometer). Doordat bergen echter worden gemeten vanaf zeeniveau, wordt de Mount Everest (8848 meter) beschouwd als hoogste berg op aarde. De diameter van de aarde is het grootst rond de evenaar, doordat de Aarde een ietwat afgeplatte bolvorm heeft. Aangezien de Chimborazo vlakbij de evenaar ligt, kan hij het "hoogste" punt op Aarde zijn.
Hier was het wat zonnig en weinig bewolking bij de vulkaan. Op deze hoogte liepen we eerst naar een gedenkmonument. Hier was ook een huisje waar men kon schuilen en waar we na afloop wat gedronken en gegeten hebben (was meegenomen) Dit huisje was de Hermanos Carrel Refuge. Vanaf het monument klommen we langzaam omhoog naar de 5000 meter. Het was gelukkig geen steile klim over een stevig grindachtig pad. Helaas ging bij mijzelf het lopen niet zo makkelijk af. In eerste instantie ging het redelijk maar hoe hoger werden de aantal stappen lager 10-12 stappen waarbij ik elke keer een tijdje moest rusten. Dit zijn verschijnselen van hoogteziekte. Ik kreeg een zwaar hoofd en mijnmaag begon onstabiel te worden. Op het laatst liep ik slechts 4-5 stappen omhoog. Na rust herstelde ik wel maar de klim duurde zo wel langer. Maar heb de 5000 meter wel gehaald. Mijn vriend die zelfs rookt ging als een speer omhoog maar een reisgenoot die veel aan sport deed haalde het samen met enkele anderen niet. Tijdens de klim zagen we ook no een Alpaca op ongeveer 10 meter afstand. Deze liep rustig te grazen van het weinige gras en de paar struiken die er groeiden. Wat een pluizige troetelachtige dieren zijn het.
Op de 5000 meter hoogte was weer een huisje de Edward Whimper’s Refuge. Hier was een gedenkplaat tegen de muur. Natuurlijk hebben we hier een foto samen laten maken. De Refuge stond net onder de sneeuwgrens onder de besneeuwde top met de gletsjer. Hier had men thee, koffie en men kon een sticker van het park en 5000 meter hoogte elk voor 1 USD kopen. Heb deze sticker in het paspoort gedaan. Na het kopje thee was ik iets opgeknapt en ben ik mijn vriend achterna gegaan die iets makkelijker liep. Hij en nog enkele waren met een gids nog iets verder gelopen naar een klein meertje. Heb deze niet gezien aangezien ik ze niet meer zag en genoeg vond om te klimmen. Ben daarna samen met mijn vriend omlaag gegaan. Waarschijnlijk ben ik iets te vlug afgedaald. Kreeg regelmatig weer zuurstofgebrek en dol in mijn hoofd. Na rust ging het wel. Maar vanaf het moment dat we weer bij de Hermanos Carrel Refuge op 4800 meter waren voelde ik me erg beroerd. We moesten wachten op de rest van de groep. Deze gingen lunchen en kregen instructie met betrekking tot mountainbiken. Het grootste gedeelte van de reisgroep ging namelijk met de mountainbike afdalen naar de volgende plaats. Was zelf liefst zo snel mogelijk afgedaald. De fietsers hadden een helm, handschoenen en kniebeschermers. Ze gingen ongeveer 1/3 deel van de route tot het parkcentrum over een grindweg. Ging erg hard en soms moesten ze vaak afremmen. Hierna gingen ze enkele tientallen kilometers met een snelle vaart over een asfaltweg verder. Wij volgde ze en haalde ze op een gegeven moment in. Na het kale landschap kwamen we weer bij de boomgrens waarna ook weer de akkerlanden begonnen. Prachtige heuvels met akkers. Aangezien het wat lichtelijk regenende maar toch de zon scheen zagen we een prachtige regenboog. Wij met de bus stopten in een plaatsje San Andres? Waar we wachten op de fietsers. Ze kwamen onverwachts vrij snel. Hierna zijn we doorgereden naar Riobamba. In deze plaats hadden we eigenlijk alleen maar een overnachtingshotel. Kwamen hier laat in de middag aan. Zelf zijn we nog even in de omgeving naar een kerk wezen kijken. Hebben in het hotel gegeten maar deze waren eigenlijk niet berekend om zoveel gasten van eten te voorzien. Daarom duurde het zeer lang.
De volgende dag hebben we een treinreis naar de bekende Duivelsneus of Nariz del Diablo gemaakt. Kijk daarvoor op de pagina Ingapirca.