Delhi - Humayun's Tomb - Red Fort
Het einde van de prachtige reis door Noord-India eindigde in Delhi. Hier hebben we een ochtend excursie gedaan naar de Jama Masjid moskee, Humayun's Tomb en het Gandhi museum. In de middag hebben we vanaf het hotel gewandeld naar het Rode Fort - Red Fort - Lal Quila. Zo hebben we de drukte ervaren in de Indiase hoofdstad. Een hele belevenis en een mooi einde.
Je kunt hieronder informatie zien van de monumenten en het museum. Deze komt van Wikipedia en andere sites.
(www.reisfanaten.be)
Jama Masjid is één van de belangrijkste moskeeën in Delhi. Niet minder dan 20.000 mensen kunnen tegelijkertijd binnen om te bidden, en de binnenplaats is groot genoeg voor 25.000 bezoekers. Dit maakt van Jama Masjid dan ook meteen de grootste moskee van India. De moskee werd in het midden van de zeventiende eeuw gebouwd in een periode van zes jaar. Meer dan 5000 werkers waren nodig om de bouw tot een goed einde te brengen. Het complex werd gebouwd in opdracht van de Muhammad Ali Shah. De meest belangrijke materialen die gebruikt werden zijn rode zandsteen en marmer. De moskee vertoont zowel elementen van hindoe- als moslimarchitectuur. De moskee heeft twee minaretten. De binnenplaats kan via drie ingangen bereikt worden, namelijk één in het noorden, één in het zuiden en in aan de oostelijke kant. Deze laatste is de hoofdingang, en langs deze ingang betraden de keizers vroeger de moskee. Langs de buitenzijden van de binnenplaats staan zo'n 260 pilaren. Deze zijn allen gedecoreerd met stenen inkervingen. Het complex herbergt verschillende tombes, onder andere die van sultan Ahmed Shah en zijn zoon en kleinzoon. Er worden ook vele relieken bewaard. Jama Masjid is gelegen tegenover het Rode Fort. Het is daarom altijd vrij druk in de buurt van deze twee bezienswaardigheden.
(Wikipedia NL)
Humayuns tombe is een grootschalig grafmonument in Delhi dat tussen 1562 en 1571 werd gebouwd als laatste rustplaats voor de tweede heerser van het Mogolrijk, Humayun († 1556). De in rood zandsteen opgetrokken tombe ligt in het midden van een tuin, aangelegd volgens het Perzische chahar bagh-patroon. Het complex werd in 1993 door UNESCO op de Werelderfgoedlijst geplaatst.
Opdrachtgever voor de bouw van het complex was Humayuns zoon en opvolger Akbar. Hij liet het toezicht op de werkzaamheden over aan zijn moeder, Humayuns weduwe Hamida Banu Begum. Het was het eerste grote bouwproject van Akbar. Later zou hij in het dorpje Fatehpur Sikri een compleet nieuwe hoofdstad neerzetten. Met de bouw van Humayuns tombe initieerde Akbar een nieuwe fase in de Mogol-architectuur. Zijn voorgangers Babur en Humayun hadden in Panipat en Agra wel moskeeën gebouwd, naar het voorbeeld van hun Timoeridische voorgangers in Centraal-Aziatische steden als Herat en Samarkand, maar geen grafmonumenten. Wellicht wilde Akbar de macht van zijn dynastie tonen door het grote grafmonument van Sher Shah Suri bij Sasaram in Bihar (1545) te overtreffen. Deze sultan van Delhi had zijn vader Humayun uit India verjaagd, maar na twaalf jaar ballingschap in Perzië had deze zijn rijk weten te heroveren.[1] Een mogelijk andere inspiratie is de Gur-e Emir in Samarkand, het graf van de voorvader van de Mogoldynastie, Timoer Lenk
Het basisidee achter Humayuns tombe, een grote tombe in een symmetrisch aangelegde tuin, werd door de latere Mogols overgenomen bij het bouwen van de grafmonumenten voor overleden heersers en andere familieleden. Het hoogtepunt in deze traditie was de Taj Mahal in Agra, gebouwd door Akbars kleinzoon Shah Jahan.
De islamitische Mogols waren afkomstig uit Centraal-Azië en de invloed van vooral de Perzische cultuur op hun architectuur was groot. Humayuns tombe werd ontworpen en gebouwd door de Perzische architect Mirak Mirza Ghiyath (ook wel Mirak Sayid Ghiyath genoemd) en zijn zoon Sayyid Muhammed. Zij hadden eerder in Herat en Boechara tuinen in Timoeridische stijl aangelegd. Deze chahar bagh-tuinen werden in een symmetrisch patroon aangelegd, waarbij kanalen en looppaden de scheiding vormden tussen de perken. Dit type tuinen werd in de islamitische traditie geassocieerd met het paradijs. Volgens de Koran (en ook de Bijbel) ontsprongen vier rivieren uit het paradijs. Bij de tuinen rond Humayuns tombe werd dit beeld expliciet gemaakt doordat de vier hoofdkanalen onder het fundament van het mausoleum verdwijnen.
De tombe staat op een verhoogd fundament dat aan alle zijden 99 meter lang is. Het mausoleum zelf is een onregelmatige achthoek. De zijden van 45 meter lang hebben elk een grote toegangspoort. De facade is afgewerkt met rood zandsteen en wit marmer, een symbolische combinatie van kleuren die een lange historie had in de Indiase bouwkunst. Het bouwwerk wordt gekroond met een grote, uivormige koepel, in de islamitische traditie het symbool voor de hemel. De koepel wordt omringd door vier paviljoenen (chattris) met eenzelfde type koepel.
Binnen het mausoleum is een achthoekige ruimte de centrale koepelzaal, waar de cenotaaf van Humayun staat. Het eigenlijke graf bevindt zich onder de cenotaaf, in het fundament. Rond de centrale hal bevinden zich acht andere ruimtes, door passages verbonden met elkaar en de grafruimte. De acht toegangspoorten tot de koepelzaal zijn een verwijzing naar de acht poorten van het paradijs in de Koran. Op de eerste verdieping wordt dit patroon herhaald.
( http://www.reisfanaten.be ) Rode Fort - Lal Qil'ah or Lal Qila
Met zijn rode stenen muren en wapperende Indiase vlag is het Rode Fort is het symbool bij uitstek van Delhi. Het complex dateert van de zeventiende eeuw (het werd voltooid in 1648) en werd gebouwd in opdracht van Shah Jahan, die naast het Rode Fort ook nog de opdrachtgever van onder andere de Taj Mahal en Jama Masjid was. Het Rode Fort is sinds enkele jaren deel van het UNESCO erfgoed.
Het complex bestaat uit verschillende onderdelen. Diwan-i-Am is de plaats waar de koninklijke troon gevestigd was; hier werden de formele ontmoetingen met de koning gehouden. Men kan er een prachtig gedecoreerde muur zien, met muurschilderingen die vermoedelijk door een Italiaanse kunstenaar werden gemaakt. Diwan-i-Khas is bekend voor de sculpturen in steen met bloemmotieven en de marmeren afwerking. Moti Masjid wordt vaak de Pearl Mosque genoemd; dit is een marmeren moskee die in 1659 toegevoegd werd aan het Rode Fort. De architectuur van het Rode Fort bevat Indiase, Perzische en Europese elementen, waardoor het resultaat een unieke stijl is, die te zien is in de vele decoraties. Elke avond wordt een lichtspektakel georganiseerd. Deze duurt iets meer dan een uur en verhaalt van de belangrijkste gebeurtenissen en personen in de geschiedenis van Delhi.
( Wikipedia NL ) Gandhi Museum
Het Rode Fort van Delhi of Lal Qila (Hindi) is een ommuurd paleis in Shahjahanabad, in Delhi. Het Rode Fort ligt aan de rivier Yamuna. Het is één van de bekendste bezienswaardigheden in Delhi, en maakt deel uit van de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Het is ook de plaats waar de minister-president van India elke 15 augustus een toespraak houdt, op de dag dat India onafhankelijk werd van Groot-Brittannië.
Het fort werd als paleis gebouwd door de Mogolse keizer Shah Jahan.