Pokhara - Bandipur - Chitwan
Na ons bezoek aan Bhaktapur zijn we via Kathmandu naar Pokhara gereden. Na Kathmandu zijn we via de Prithvi Highway (174km)naar Pokhara gereden. De bouw van de snelweg begon met de hulp van de Chinese regering in 1967 en werd voltooid in 1974 en genoemd naar de koning Prithvi Narayan Shah. Langs de route enkele belangrijke religieuze plaatsen zoals Manakamana Bhagwati Mandir in de buurt van Mugling met een van de oudste tempels in centraal Nepal. Een belangrijke bestemming voor pelgrims. Deze tempel kan je bereiken met de enige kabelbaan in Nepal. Deze kabelbaan ligt langs de Highway bij Kulintar naast de Trisuki rivier. In 10 minuten ben je op de top van de berg op 1302 meter hoogte waar de Manakamana tempel staat. Onderweg een aftakking naar Bandipur een oude Newari stad. Hier gingen we na Pokhara naar toe. Verder is een aftakking met een 25km weg naar de historische stad Gorkha. Hier het Gorkha paleis op een top van een heuvel op een hoogte van 3281meter. Gorkha is ook de thuisbasis van Gurkhas dappere krijgers. Onderweg zagen we vele messen, zwaarden in winkels die de Gurkhas vroeger gebruikten. We hebben zelf Ghorka en de Manakamana Mandir niet bezocht vanwege tijdgebrek.
De tweebaansweg gaat al slingerend door een heuvel en berglandschap met kronkelende wegen door verschillende dorpen. Vaak hadden we mooi zicht op diepe riviervalleien, rotsachtige ravijnen, stroomversnellingen, landbouw en akkerlandschappen. Maar door bewolking hadden we helaas op de heenweg geen en op de terugweg beperkt zicht op gedeeltes van de Himalaya de Machhapuchhare en het massief Annapurna. Maar ondanks dat was het een prachtige route. Onderweg hadden we even wat oponthoud vanwege een gekantelde bus. Over de rivier waar men ook in kon raften zagen we regelmatig hangbruggen waar voetgangers over konden lopen soms met hele vrachten met o.a. landbouwproducten. Na ongeveer 5-6 uur waren we bij Hotel Tulsi in het toeristische gedeelte van Pokhara Lakeside (Baidam). Kamers waren oké maar restaurant/bar was niet echt sfeervol.
In Pokhara de tweede stad van Nepal hadden we een anderhalve dag om de omgeving te verkennen. Op de hele dag zijn we vroeg opgestaan. Eerst was het mistig maar toen we richting het meer Lake Phewa liepen trok het open. We waren hier rond 8.30uur en hadden toen prachtig zicht op het Annapurna massief onderdeel van de Himalaya bergketen. Bij het meer kan je boten en kano's huren of je kunt met een boot naar een klein eiland midden op het meer of naar de overkant. Wij zijn met een boot eerst naar het eilandje geweest. De kosten waren 375 rupee (ca.3,40euro) Op dit eiland staat een kleine twee verdiepingen Hindu tempel de Tal Barahi Mandir (tempel) of de Gouden Tempel omgeven door vele hoge bomen. Bij de padodetempel waren vele pelgrims / gelovigen aan het offeren. Hierna zijn we weer in het bootje gestapt en zijn we naar de andere oever gegaan. Eerst hebben we in een van de hotels/restaurants aan deze zijde koffie en thee gedronken. Daarna zijn we heuvelop gelopen over een smal stenen pad wat af en toe glibberig was naar een door Japanners gebouwd boeddhistisch klooster waar ook een pagode staat. Deze witte pagode wordt de Peace Pagode of Pagode van de Vrede genoemd en staat op een smalle bergkam. Vanaf hier maar ook al tijdens de klim omhoog hadden we mooi uitzicht op Pokhara, het Phewa meer en op het Annapurna massief van de Himalaya. Was wel een beetje heiig maar toch konden we dit goed zien. Wat een prachtig natuurverschijnsel. De zon scheen op de verschillende Annapurna bergen, de Annapurna South 7219m, Annapurna B.C. 7219m, Annapurna III 4130m, Annapurna IV 7525m. Maar de Machhapuchhre ook wel de Fishtail of Vissenstaart genoemd met zijn 6997m viel wel het meeste op door zijn puntige piek. De dagen ervoor hadden we deze al tussen wolken gezien.
De Peace Pagode is een grote witte boeddhistische stoepa die werd gebouwd door boeddhistische monniken van de Japanse Nipponzan Myohoji organisatie. Hij is 115 feet(ca.35m)hoog en heeft een omtrek van 344 feet(ca.105m) Aan elke kant van de stoepa verschillende beelden van Lord Buddha o.a.zittend, liggend en staand la dan niet mediterend. In 2000 stonden er 80 Vrede Pagodes die gebouwd zijn om mensen van alle rassen en geloofsovertuigingen te helpen met hun zoektocht naar vrede in de wereld. Ze staan in Azië, Europa en de Verenigde Staten.
Na de stoepa gingen we aan de andere kant langs boerderijen naar beneden. We keken hierbij uit over de vol bebouwde vallei. Bij een tempel beneden liepen vele vrouwen om een heilige boom bij een tempel. Ze moesten er 109 keer omheen lopen en strooiden rondom de boom wat offers. Een klein stukje met de auto en we kwamen bij de Devi's Falls. Na betaling van een kleine entree (20 roepie) konden we de waterval gaan bekijken. Aangezien het geen regentijd was was hij niet spectaculair. De niet al te brede rivier Pardi Khola met groen uitgeslagen oevers stort zich hier in een diepe kalksteenholte. Na de waterval staken we de weg over en na enkele honderden meters waren we bij de Gupteshwor Mahadev grot. Vanaf de weg door een poort en langs souvenirstalletjes kwamen we bij de grot (100 roepies) Er zijn een standaard ticket tot een tempel in de grot en een voor de gehele grot. Deze koste 100 roepies. Bij de ingang kwam ons warme vochtige lucht en hijgende mensen tegemoet. Gingen zelf ook naar binnen en het was er in het begin klam en vochtig. Maar we moesten afdalen waarna het steeds koeler werd. We kwamen bij een tempeltje waar een enorme Stalagmiet aanbeden wordt als een Shiva lingam. Hier mochten geen foto's gemaakt worden. Vaak was dat bij meerdere tempels. Achter het heiligdom daalden we verder af door een lage tunnel waarbij we moesten bukken met een smalle trap. We kwamen daarbij bij een grote grot waar in een hoek een opening naar buiten was. Hier zag je het water van de rivier Pardi Khola die we bij de Devi's Falls zagen naar beneden vallen in de grot waarbij het ondergronds verder ging. Drupte op sommige plekken en heel even viel het licht enkele minuten uit. Aardig om even te zien maar buiten wat kalkafzettingen en de waterval is er niet veel te zien. Hierna teruggereden naar Pokhara Lakeside waar we de middag verder doorgebracht hebben. In Lakeside vele winkels met natuurlijk souvenirs, tapijten, kleding, boeken, maar ook vele outdoorzaken waar men alle equipement voor een trekking kan kopen. Vanaf Pokhara vertrekken of eindigen vele trekkings richting Himalaya. Verder vele hotels, restaurants en cafés. Men kan er even lekker een dagje bijkomen van een vermoeiende reis. Wij hebben in restaurant Boomerang in de middag in de terrastuin wat gegeten. We aten een lokaal gerecht n.l. een Talsi set. Dit waren diverse Nepal gerechten bij elkaar. Was heerlijk al waren twee curry's wel erg pittig gekruid. Tijdens het eten hadden we prachtig zicht op het Phewa meer met diverse (roei-)bootjes met vooral velen Nepalezen. Deze hadden deze periode zelf ook vakantie of tijd om weg te gaan. In de middag werd het weer bewolkt en was het zicht op de Annapurna massief weg.
De volgende dag vroeg weg namelijk 5.30uur om naar het uitzichtspunt Sarangkot te gaan op 1592 meter hoog. We gingen er met de auto heen. Zagen ook mensen vanaf Pokhara er naar toe lopen maar dat kostte wel wat meer tijd en was vermoeiender. We reden in 30-40 minuten over een slingerweg naar boven. In Sarangkot moesten we toeristenbelasting betalen van 20 roepies. Dat gebeurde wel op meer plaatsen waar we doorheen reden. We parkeerden de auto en liepen verder in de donker verder omhoog. Over een stijgend pad liepen we nog ongeveer 30 minuten naar boven. Bijna bij de top moesten we het kaartje nogmaals laten zien en mochten we doorlopen naar een niet al te grote Vieuwtower. Toen we aankwamen was het er al erg druk en was het even zoeken naar een plekje waar we mooi uitzicht hadden. Waren er rond 6.30uur en de zon kwam op rond 7uur (8jan) De zonsondergang was niet zo bijzonder want het was aan de voorzijde bewolkt. Door de wolken zagen we wat oranje schijnsel. De bergen van de Annapurna bergketen waren grotendeels vrij van wolken dus deze zagen we goed. De hoogste top van het massief is de Annapurna I (8091 m) en dit is de op negen hoogste berg. De Machhapuchhre of Fishtail (6997m) zagen we ook weer goed. Deze berg ligt slechts 25 kilometer ten noorden van Pokhara en domineert het gezicht van de Himalaya vanaf Pokhara of Sarangkot.
Machhapuchhre wordt door boeddhisten beschouwd als de zetel van de Boeddha van het oneindige licht, Amitabha, en door hindoes als verblijfplaats van de god Shiva. Om die reden kondigde koning Mahendra in 1964 een verbod op het beklimmen van de heilige berg af, zodat het een van de prominentste bergen ter wereld is die nog nooit werd beklommen.
Wel wisten in 1957 de Engelse klimmers David Cox en Wilfrid Noyce tot op 50 m onder de top te komen. De zon ging steeds beter schijnen en men zag vanaf de linkerkant de Dhaulagiri (8.167 meter) waarna de zon verder naar de rechterzijde naar de Annapurna IV trekken. Hebben een redelijke tijd rondgekeken en zijn daarna langzaam naar beneden gelopen langs de vele restaurants/bars, toeristenkraampjes die nu allemaal open waren. De auto met chauffeur en gids wachtte ons beneden op. Daarna gingen we terug naar ons hotel en konden we ontbijten. Het zicht op de bergen was weg. De ochtend hadden we vrij en zijn in de middag naar Bandipur gereden.
We gingen weer via de Prithvi Highway richting Kathmandu waar we bij Dumre afsloegen. Hierna nog 8 kilometer over een slingerende en bochtige bergweg naar Bandipur. We hadden een hotel waar we normaler wijze goed uitzicht op de bergen moesten hebben. Maar het zat niet mee. Tijdens de 1 1/2 dag dat we er waren was het erg bewolkt en soms zelfs zo mistig dat we amper een paar honderd meter konden kijken. Daarom als alternatief twee wandelingen rondom Bandipur zelf gemaakt. De hoofdstraat van Bandipur ligt op een 200 meter lange bergrug waar de 2-3 verdiepingen tellende gebouwen aanliggen aan beide zijden van de weg. Het dorp straalt nog een sfeer uit van het verleden. Oorspronkelijk was het een eenvoudig Magar dorp in de vroege 19e eeuw. Bandipur was een malaria vrije locatie op de belangrijke handelsroute tussen India en Tibet. Daarom werd het een belangrijke stopplaats. Bandipur ontwikkelde een welvarend handelscentrum en een gemeenschap met stadachtige functies: aanzienlijke gebouwen vrijwel geheel in traditionele Newari stijl met hun neoklassieke voorgevels en sluiter windows en straatjes geplaveid met platen van silverish leisteen. Bandipur had zijn glorietijd in de times Rana (1846-1951) Vanaf ongeveer 1970 toen de Kathmandu – Pokhara highway kwam was de welvaart hier over. Deze lag ongeveer 8 km van de plaats en men had Bandipur niet meer nodig als handelsroute. Van de vroegere sfeer vindt men nog veel terug als men zo in en rond de plaats wandelt. Men is er diverse gebouwen aan het restaureren en probeert meer toerisme hier naar toe te krijgen.
Na Bandipur gingen we naar Chitwan National Park. Ongeveer 4 uur rijden. We werden gedropt op een parkeerplaats bij Sunachuri waarna we naar onze lodge het Machan Wildlife Resort gingen met een jeep. De koffers werden ingeladen en we reden in ongeveer 10 minuten naar de lodge over een zandweg en regelmatig door de rivierbedding van soms een snelstromende rivier. De lodge bestond uit houten bungalows gebouwd rondom de bestaande bomen. De hout-bamboestructuren, moddermuren en kleuren zijn geïnspireerd door inheemse traditionele architectuur uit de regio Chitwan. Van binnen waren ze eenvoudig ingericht en de badkamer had wc en douche. De verlichting hadden we in de avond met kerosine lantaarn. Deze werden bij zonsondergang buiten de kamers werden geplaatst. Tevens werd er een extra dekbed opgedaan en een kruik voor de kou. Verder was er een hoofdgebouw waar het eten geserveerd werd. We hadden volpension. Dus in de morgen eenvoudig ontbijt van muesli/melk, toast/jam, ei, koffie/thee, fruit, sapje. In de middag een soepje met bord met curry/vlees met groenten en rijst. Diner was twee dagen een eenvoudig 3 gangenmenu en een avond een barbecue aangezien het toen bijna vol zat. Andere dagen was het heel rustig. Het resort lag buiten het park. Wij hebben er diverse activiteiten gedaan n.l. 3 maal zijn we op een olifantenrug door de jungle gelopen. Hebben een kanotocht gemaakt van circa 30 minuten en daarna 1 uur terug rijden. En een jeepsafari met wandeltocht. Tijdens deze jeepsafari die we extra in Nederland al hadden geboekt gingen we Chitwan National Park zelf in. Het Nationale Park Chitwan bestaat uit diverse ecosystemen: tropische en subtropische jungle in de vallei, meren, rivieren en graslanden. Wij stopten in de nabijheid van een lodge en een meertje. Hier waren diverse krokodillen. Daarna liepen we verder en zagen sporen van de Aziatische neushoorn. Deze gingen we volgen. Maar dat was niet makkelijk. We moesten soms door over niet bestaande paden lopen door dicht begroeit gras lopen en dachten dat de gidsen op een gegeven moment de weg kwijt waren. We zouden eigenlijk op tijd weer terug zijn om te lunchen maar waren al veel later nog aan het rondjes lopen. We dachtendat we steeds op dezelfde plek uitkwamen. Een van de gidsen was op een gegeven moment in een boom geklommen en dacht een neushoorn met jongen te zien die aan het weglopen was. Helaas hadden wij ze niet gezien. Daarom gaan willen we volgend jaar in maart 2013 het nog eens proberen. Willen dan naar China-Beiing-Tibet en als afsluiting Chitwan en Bhaktapur. Hebben helaas weinig beesten in Chitwan gezien. Zagen wel een Samba deer, Great HornBill en vele vogels. Was een teleurstelling dat we geen neushoorns en eventueel tijgers (slechts zelden te zien) niet gezien hebben. Volgende keer beter.
Daarna doorgereden naar Kathmandu voor onze laatste dagen in Nepal. Kijk voor reissverslag op de volgende pagina van Kathmandu - Swayambunath en Durbar Square .