Cappadocië dag 1
Ballonvaart -Monnikenvallei - Paşabag - Peribacası
Jagersvallei - Urchisar rots (castle) - Duivenvallei
Devrent Valley - Kamelen vallei
Na het bezoek aan het Gümüşler klooster gingen we naar Cappadocië . Het ligt in de Turkse regio’s Centraal-Anatolië en Oost-Anatolië en het gebied met een oppervlakte van 2000 km² staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO (Ref: 357) Het ligt tussen de rivieren de Eufraat en de Kizil Irmak met de hoogste top de vulkaan Erciyes Dağı (3917 meter). Daarnaast bevinden zich in het gebied nog twee andere vulkanen, de Hasan Dağı en de Melendiz Dağı. In het oosten is het bergachtig en vulkanisch maar in het westen is het vlak met veelal plateaus.
In dit gebied in Midden-Turkije zijn de belangrijkste en grootste steden: Nevsehir, Kirsehir, Aksaray, Nigde en Kayseri. Ons overnachtingsplaats in Cappadocië lag in Avanos - Nevsehir. We bleven er 3 nachten dus hoefden twee dagen niet al te grote afstanden afleggen om de bezienswaardigheden te zien.
De eerste dag (toevallig 1 mei Dag van de Arbeid) hebben we vooral plaatsen bezocht die openbaar waren. Musea waren gesloten. We stonden vroeg op namelijk want we werden om 5 uur in de ochtend opgehaald om een ballonvaart te maken bij zonsopkomst. Kosten waren 150 Euro Cash of 160 Euro met Creditcard. We hadden deze ballonvaart geboekt via de reisorganisatie. Gingen eerst nog wat andere mensen ophalen o.a. in Göreme. Vanaf hier reden we naar onze vertrekplaats in de buurt van Nevsehir. Onderweg kwamen we aan de rand van de plaats al een ander vertrekpunt tegen. Hier was men ook al bezig met de voorbereidingen om de ballonnen op te laten stijgen. Er waren hier naar schatting 30 stuks aanwezig. Wel een mooi gezicht die massa’s luchtballonnen. Vooral de bijna opgeblazen kleurige ballonnen waren prachtig om te zien. Wij reden vanaf hier nog circa 10 minuten verder en daar waren slechts 3 ballonnen. Ze waren al aardig opgeblazen. We werden in groepen verdeeld en kregen een briefje met instructies in verschillende talen. Ook was er een mogelijkheid om koffie en thee en een kleine versnapering zoals een cakeje te pakken. Na ongeveer 15 minuten was onze heteluchtballon (in het Frans Montgolfière) klaar voor vertrek.
Om een heteluchtballon op te laten stijgen verhit men de temperatuur tot ongeveer 100 graden. De meeste ballons zijn bolvormig van boven en hebben een trechtervormige opening aan de onderzijde. De lege ballon wordt voor de start op de grond uitgespreid, met de mand op zijn kant. Met een grote ventilator blaast men koude lucht naar binnen, zodat de ballon bol gaat staan. Men ontsteekt dan de gasbranders waarbij de lucht in de ballon wordt verhit. Hierdoor stijgt hij omhoog, de mand trekt recht en kiest met de inmiddels ingestapte passagiers het luchtruim.
We moesten instappen in de bak. Deze was verdeeld in 5 compartementen, 4 grote en 1 kleinere midden voor piloot en gasflessen (en co-piloot) De groep (circa 16) werd verdeeld en we gingen in de bakken. Ondertussen vertrokken de eerste twee ballonnen omhoog. De piloot wisselde de propaan gasflessen in nieuwe. De piloot blies nog meer warme lucht in waarna we losgekoppeld werden van de veiligheidstouwen. Hierna stegen we rustig op naar hoogte. Het eerste stuk was redelijk hoog maar daarna vaak wat lager. Twee keer raakten we zelfs 2 jonge boompjes. Gelukkig waren deze nog flexibel. Ook raakte de andere twee ballonnen elkaar regelmatig. Vond dit allemaal niet zo’n prettig idee. Vooral achteraf nadat ik had gezien dat er afgelopen jaren enkele ongelukken waren geweest met heteluchtballonnen in Cappadocië.
Tijdens de tocht mooi uitzicht over het landschap met aparte rotsformaties. Zagen op sommige plekken de zon schijnen maar bij ons was het bewolkt. Zagen de plaats Üçhisar ( Urchisar ) een grote opvallende rots vol grotwoningen, die boven het dorp uittorent. Op een gegeven moment geen wind meer. Door warme lucht in te blazen stegen we wat omhoog. Door aan een zijde aan een koord te trekken draaide we wat bij. Na circa 45 minuten veranderde de windrichting en gingen we vrijwel dezelfde richting terug. Daarna gingen we vrij snel landen. Hadden een rustige landing. Tegen de tijd dat we gingen landen moesten we in landingspositie zitten. Gehurkt met rug naar valrichting en vasthoudend aan touwen. De bak bleef recht staan. In de bovenzijde van de ballon werd een opening gemaakt, Hierdoor ontsnapte lucht uit de ballon liep. De lege ballon viel op de grond. We kregen (goedkope) mousserende wijn en een vliegbrevet met je naam handgeschreven erop.
De ballon werd door personeel opgerold en in zakken gedaan. Ondertussen was onze chauffeur van ons busje gekomen waarna we een kleine afstand naar de auto moesten lopen. De auto kon niet over de landweg rijden vanwege onregelmatige hoogte en droog zand. Hierna zijn we direct naar ons hotel gereden in circa 30 minuten. Ondertussen was het weer slechter geworden. Achteraf zag ik op foto’s die ik gemaakt had op het einde al erg donkere wolken te zijn. We kwamen rond 8.15uur aan in ons hotel waar we gingen ontbijten.
Na ontbijt begonnen we aan onze eigenlijke programma. Via Göreme reden we naar de Paşabağ – Peribacasi ook wel Monnikenvallei (liefdesvallei) genoemd. Zoals bij elke bezienswaardigheid diverse winkeltjes. Maar daar kwamen we natuurlijk niet voor. Hier vele rotsformaties waar men gratis rond kan lopen. Je ziet rechtopstaande rotsen in langwepige vorm van tufsteen, bovenzijde wat afgesleten en helemaal bovenaan een groot blok donkere basalt. Deze basalt steen is een mafisch vulkanisch stollingsgesteente gevormd is door de stolling van lava. De basalt is een hardere steensoort en ik zag in deze basaltblokken een puntige hoed (sommige zeggen ook champignon vorm) . Vaak waren het er een maar soms zelfs twee of drie op een rots. Deze formaties worden ook wel feeenschoorstenen genoemd omdat de bevolking van Cappadocie geloofde dat er feeen onder de grond woonden.
Vanaf de parkeerplaats kon je via de rechterzijde een gedeeltelijk bestraat voetpad omhoog lopen. Je kon hier vanaf bovenaf en van de zijkant/achterkant mooi op het zoals vele het noemen feeërieke of sprookjesachtige landschap kijken. Wij zijn slechts het bestrate pad afgelopen omdat het daarna moeilijker lopen werd door gladde, steile en onregelmatige paden. Maar vooral vanwege de beperkte tijd die we hadden zijn we teruggelopen naar beneden. Hier rondgelopen langs de geërodeerde rotsen die soms wel 40 meter hoog waren. Hier zijn nog in vele rotsen overblijfselen te zien van rotswoningen en zelfs een kapel. Alleen buiten de uitgehakte ruimtes waar men vroeger in woonden is hier verder niets van te zien. Een aparte locatie om zo rond te lopen. Door het landschap rijdend zagen we natuurlijk nog verschillende variatie’s van de natuurinvloeden die de natuur hier in het landschap van Cappadocië hebben aangebracht.
Tijdens onze rondreis gingen we verder naar de belangrijkste. De tweede locatie was de Jagersvallei. Een vallei bijna geheel omsloten door rotsen waarbij in de hoge rechtopstaande rotsen veelal woningen waren gemaakt. Sommige waren zelfs nu nog bewoond. Vanaf de parkeerplaats loop je langs winkeltjes en bar-restaurantjes langs de rand van de vallei. Je loopt in een ½ cirkel waarbij je mooi uitzicht hebt op de vallei beneden. Je kan vanaf diverse bankjes en terrasstoelen het uitzicht bewonderen. De andere rand is de weg die erdoorheen loopt.
Hierna gingen we naar de rots van Uçhisar ( Uçhisar Castle) Deze ligt niet ver van Göreme en men ziet deze grillige grote rots al van ver in de omgeving liggen. Vanaf een zijde lijkt een grote rots. Maar in werkelijkheid bestaat het uit meerdere rotsen waarvan er pas een kleinere is ingestort. In de rotsen net als op vele plaatsen in de omgeving weer uitgehakte woningen die ingestort zijn. In een van de rotsen in de kleine vallei waar men er kan lopen vindt men ook een gelegenheid waar men wat kan drinken. Vanaf de rots zijn we ook in de stad naar de duiven vallei - Güvercinlik Vadisi – Pigeon valley gereden. Hier zie je honderden duiventillen die met name boven in de schoorsteenrotsen zijn gehakt. In deze inhammen verbleven en broedde de duiven en daardoor kwamen er ook uitwerpselen die in korte tijd een laag vogelmest vormden. Deze werden afgevoerd en gebruikt als meststof op het land.
Daarna reden we naar de omgeving van Ürgüp waar we schoorsteen rotsformaties zagen. Deze sokkelvormige rotsen van tufsteen hebben een brok basalt erbovenop liggen. Er was een groepje van drie bij elkaar met wat kleinere basalt stukken en iets ervan waren er nog twee. Een avn de twee leek met veel fantasie op een gezicht met een grote neus. De andere kleinere lag erachter. Rondom was het landschap redelijk vlak en men zag een klein plaatsje erachter liggen.
Hierna gingen we naar de laatste vallei van de eerste dag Cappadocie namelijk de Kamelenvallei - Devrent Valley (Dervent Valley ) Hier kan je diverse rotsformaties tegenkomen in de vorm van een dier. Bij de stopplaats van de meeste bussen heb je een rots in de vorm van een kameel. Maar ik vond vele rotsen er omheen vele malen mooier. Schoorsteenrotsen met basalt maar ook vele kleinere met grillige basaltstenen erbovenop. Een prachtig landschap.
Al deze bezienswaardigheden kan men zonder entree te betalen bezoeken. De tweede dag in Cappadocië gingen we naar de betalende bezienswaardigheden.
|
|