Lake Manyara National Park
Vanuit het Noordelijke gedeelte van Serengeti National park zijn we naar Ngorongoro Conservation Area gereden. Daar hebben we in de Ngorongoro -krater (caldera - ingestorte vulkaankegel) rondgereden op zoek naar dieren. Nadat we hier een aantal uren rondgereden hadden en onze lunch gehad hadden reden we naar de uitgang van de krater op weg naar de gate. Hier moesten nog wat formaliteiten door de onze chauffeur gedaan worden waarna we weer richting Lake Manyara Nationaal Park reden wat langs de route van Arusha naar Ngorongoro en Serengeti Park ligt. We hadden ons hotel Kirurumu Manyara Lodge dat op de rand van de Great Rift Valley ligt op een hoogte van 1307 meter. Vanaf de hoofdweg moesten we ongeveer 10-15 minuten rijden over een zandweg met wegwijzers waarna we bij het tentenkamp aankwamen. Wij hadden een van de 27 luxe ingerichte tenten met zitje met fatuils , bureau, soort hemelbedden met klamboe, wc en badkamer met koud en warm water (zonneboiler) , elektriciteit en een terras. Bij de lodge was een bar waar men heerlijk kon zitten met een terras met mooi panoramisch uitzicht oostelijk op Lake Manyara, de bossen en oevers rondom en Losimingori Mountain. Het eten was inclusief (fullboard) en hiervoor was een restaurant waar men een uitgeserveerd 3 gangen (2 keuze) menu kreeg. Het restaurant was verdekt maar wel aan alle zijde open. Het personeel was vriendelijk en probeerde het ons naar ons zin te maken.
Na een overnachting gingen we naar het Nationale Park Lake Manyara zelf. Kwamen net als op de heenreis weer langs het uitzichtpunt en gingen na een oversteek van een rivier de toegangsweg van het park in. Bij de rivier was een groot stuk verwoest geweest. Begin april 2013 is er een vloedgolf vanuit de bergen via de rivieren en beken naar Lake Manyara gegaan. Het water stroomde zo hard door de rivier dat er vele kleine maar ook heel erg grote rotsblokken mee werden gevoerd. Hierdoor waren vele wegen en bruggen in het Nationale Park en bij de hoofdweg verwoest. Tevens is het bezoekerscentrum met aanliggende gebouwen onder de stenen bedolven. Hiervan zagen we bij de ingang nog het dak boven de grond uitkomen. Men was bezig met de weg, bruggen en gebouwen te vernieuwen. De kantoren van het park zat tijdelijk nog in grote canvastenten. Net als in elk Nationaal Park in Tanzania moesten de chauffeur ons inschrijven en moest er fee (entree) betaald worden van 45USD p.p. excl auto en chauffeur. Kijk voor details op de website van Tanzania National Parks The official website.
Lake Manyara is een Nationaal Park met een oppervlakte van 325km2 waarvan het meer ongeveer 200km2 is. Het meer is alkalisch en ligt op een hoogte van 960 meter. Het aandeel lamd is dus behoorlijk klein. Geologisch maakt het park deel uit van de Oostafrikaanse slenk. Het ligt op de bodem van de slenk, waarvan de westelijke helling bijzonder steil is. Het 50 km lange traject van de ingang in het noorden tot de zuidgrens van het park voert door een gebied dat niet breder is dan 6 tot 8 km. Op sommige stukken ligt de weg ingeklemd tussen meer en berghelling. Deze berghelling ziet men vooral als men het park inrijdt. Vanaf deze berghelling stroomt het grondwater naar beneden via stroompjes, beekjes en zelfs een riviertje. (rivier wat de verwoesting deed)
In Lake Manyara National Park hebben we in de ochtend een gamedrive van ongeveer 5 uur gemaakt met een lunchstop van 30 minuten. Het eerste stuk vanaf de ingang ging door een zoals men noemt een grondwaterbos met vele verschilende bomen en struiksoorten. We zagen er bomen die groeide met luchtwortels. De wortels vallen vanaf de takken naar beneden op de grond en daar wortelen ze dan. Langs de helling zagen we verder mooie grote Afrikaanse baobab (Adansonia digitata) of Afrikaanse apenbroodbomen die je goed kan herkennen.
De baoab is een in droge tijden bladverliezende, tot 25 m hoge boom met een relatief korte, tot 16 m dikke, succulente stam met een omtrek van 20-40 m en een wijd uitstaande kroon. De boom heeft schaarse, vaak langs de stam aflopende hoofdtakken. Het is opmerkelijk dat takken in een relatief horizontale positie in de navolgende jaren opgericht kunnen worden. Als de bomen kaal zijn, lijken ze op het wortelstelsel van een omgekeerde boom. De bomen zijn door wateropslag droogtebestendig en kunnen in de droge tijd enigszins inkrimpen
Buiten de Baobab bomen waren de meeste bomen en struiken met blad. Om goed te kunnen rondkijken reden we rustig met een tempo van max.30km/h over de zandwegen in het park. In het bosgebied kwamen we al vrij snel 3 verschillende apensoorten tegen. We zagen groepjes Vervet monkey’s of Zuid-Afrikaanse groene meerkatten of blauwapen. Deze wordt zo genoemd vanwege de blauwe testikels van de mannetjes apen. Ook zagen we soms erg grote groepen soms wel >30 stuks Olive Baboons of Groene Bavianen – Anubis baviaan. Bij beide soorten zagen we diverse jongen. Bij de bavianen zaten ze regelmatig op moeders rug waarbij ze meeliften. Wat een kleine hummeltjes zijn ze als ze erg jong zijn. Nog vrijwel onbehaard en met grote oortjes. Ze waren erg nieuwsgierig naar wat er in de omgeving gebeurde. Deze 2 soorten apen zagen we op de grond rondlopen en naar eten zoekend. De bavianen waren rustig en zochten naar voedsel vooral naar zaden in het zand of bij planten. De 3 de soort aap die we zagen was de Blue Monkey of Diadeemmeerkat -Blauwe of Grijze meerkat. Op andere Afrika reizen vooral in Oeganda hebben we ze ook gezien maar vaak hoog in de boom. Hier waren ze vaak dichtbij op de grond of laag in de bomen.
We reden diverse gamecircuits in het park waarbij we na het bosgebied bij de Hippopool kwamen. We konden hier even de auto uit. Helaas zagen we in de plas waar we bij stopten geen nijlpaarden. Vanaf hier hadden we zicht op Lake Manyara. Het landschap wisselde hier af en we kwamen boomsavanne, graslanden en moerassen tegen. Vooral op de graslanden aan de oevers van het meer waren groepen, gnoe’s of wildebeesten, zebra’s, buffels en vele giraffe. Een zestal liep in een rij langs de oever met op de achtergrond het meer met grote hoeveelheden flamingo’s en een berg in wolken gehuld. Bij de oevers zagen we ook andere watervogels zoals pelikanen en de grijze reiger. Helaas konden we niet dicht bij de oever komen.
We hadden er op gerekend dat we niet veel beesten zouden zien. Dit was n.l. in 2000 het geval geweest. Maar dat pakte gelukkig anders uit. Tijdens ons bezoek aan het Nationaal Park dat bestaat uit bosgebied met vele beekjes, boomsavanne, grasland (vooral rond meer) en moeras zagen we vele dieren waaronder vele en enkele grote groepen olifanten, giraffe, verschillende apensoorten waaronder de Olive Baboon - Groene Baviaan, Vervet Monkey - groene meerkat of blauwaap en de Blue Monkey – blauwe meerkat en diverse vogelsoorten zoals ijsvogels, neushoornvogels en honderden flamingo’s. Lake Manyara was zeker een bezoek waard.
Deze speciale vakantie naar de migratie van zebra en wildebeesten in de Serengeti en enkele parken in de omgeving is zeker goed bevallen. Zagen zoals je hebt kunnen lezen grote hoeveelheden dieren en vogels. Hadden een goede chauffeur-gids die de weg goed kende en ook van de normale routes afging. Hij zag veel en wist ook hoe dieren zich gedragen. Dit heeft bijgedragen aan een prachtige vakantie waarbij we vooral de apartere dingen niet snel zullen vergeten. Het zal zeker niet de laatste keer zijn dat we Tanzania zullen bezoeken.
Het is niet zonder reden dat Tanzania het safariland bij uitstek is volgens een onderzoek uitgevoerd door de Nederlandse reisorganisatie SafariBookings. Het werd gedaan onder 756 reisexperts van onder andere Lonely Planet, Rough Guides en Frommer's en 1000 toeristen en men vindt Tanzania met stip het mooiste Afrikaanse land om een safari te maken. Het land met parken als de Seregenti en de Ngorongorokrater kreeg een beoordeling van 4,8 op 5 punten.
|
|