Guayaquil
Nadat we Puerto Lopez en de boottocht naar Isla de la Plata hadden gemaakt reden we verder langs de kust naar Guayaquil. In het begin was het landschap bergachtig en bosrijk. Daarna werd het vlak waarna we regelmatig langs stranden of delta reden. Langs de lange zandstranden stonden vele strandtenten, restaurants en bars. We zagen diverse vissersboten waarbij men de netten weer in de boot aan het leggen waren. Deze werden eerst uitgespreid op het strand waarbij ze werden gecontroleerd op knopen en beschadigingen. Daarna gingen ze in de boot. Rondom de boten vele pelikanen. Dit kwam omdat er nog kleine visjes in de netten zaten en deze vogels pikte ze dan weg. Na een lange rit van circa 6-7 uur kwamen we aan bij ons hotel in Guayaquil. Guayaquil officiee Santiago de Guayaquil is de grootste stad van Ecuador met ongeveer 2.385.000 inwoners.
We hadden ons hotel dichtbij het plein Parque Bolívar ook wel Parque Seminario genoemd. Een speciaal plein vanwege de prehistorische uitziende land leguanen die in het park rondlopen. We zagen tientallen grote en kleinere leguanen die op het gras rondliepen of in de bomen zaten te rusten. Enkele waren wel een meter lang. Heel apart om deze dieren te zien. In het park staat in het midden een monument – beeld van op een paard zittende Simón Bolívar een Zuid-Amerikaanse vrijheidsstrijder.
Wij hebben ook een stuk noordelijk over deze boulevard gelopen tot het centro cultural libertador simón bolívar. Hier hadden we zicht op de oude wijk Las Peñas met allemaal smalle straatjes en steegjes met vele gekleurde houten huizen. Dit is het enige gedeelte van de stad waar de houten huizen niet tijdens diverse branden zijn verwoest. We liepen de wijk in over de met kinderkopjes bestrate straat Numa Pompilio. Je kan vanaf deze straat een trap met 444 treden oplopen naar de heuvel Cerro Santa Ana met een 18 meter hoge vuurtoren Las Peñas, een kapel, vele restaurants, winkeltjes en galerijen. Men is in 2011 begonnen om dit gedeelte van de stad op te knappen. Aangezien wij zelf niet zoveel tijd hadden zijn we na niet naar de top gelopen maar terug gegaan naar ons hotel. De stad Guayaquil heeft bij mij een indruk achtergelaten van een miljoenenstad met vele statige gebouwen.
Wij hebben ook een stuk noordelijk over deze boulevard gelopen tot het centro cultural libertador simón bolívar. Hier hadden we zicht op de oude wijk Las Peñas met allemaal smalle straatjes en steegjes met vele gekleurde houten huizen. Dit is het enige gedeelte van de stad waar de houten huizen niet tijdens diverse branden zijn verwoest. We liepen de wijk in over de met kinderkopjes bestrate straat Numa Pompilio. Je kan vanaf deze straat een trap met 444 treden oplopen naar de heuvel Cerro Santa Ana met een 18 meter hoge vuurtoren Las Peñas, een kapel, vele restaurants, winkeltjes en galerijen. Men is in 2011 begonnen om dit gedeelte van de stad op te knappen. Aangezien wij zelf niet zoveel tijd hadden zijn we na niet naar de top gelopen maar terug gegaan naar ons hotel. De stad Guayaquil heeft bij mij een indruk achtergelaten van een miljoenenstad met vele statige gebouwen.
De luchthaven van Guayaquil is de luchthaven waarvan men naar de Galapagos eilanden kan vliegen. Men heeft twee mogelijkheden. Men vliegt op Isla Baltra airport op het kleine eiland Baltra vlakbij het eiland Santa Cruz of naar San Cristóbal airport op het gelijknamige eiland. Er zijn twee grote luchtvaartmaatschappijen die op de Galapagos eilanden vliegen n.l. Tame en AeroGal. Ze hebben regelmatig vrijwel dagelijks vluchten. Wij vlogen met AeroGal in ongeveer 1.15uur naar San Cristobal. Voor het inchecken moet je je bagage laten checken bij een controlepost van de Galapagos eilanden. Men mag bepaalde voedingsmiddelen, zaden e.d. niet meenemen naar de eilanden. Dit omdat men hierdoor ziektes en vreemde planten op de eilanden kan introduceren. De ruimbagage werd na controle dichtgemaakt met tie-wrap en de handbagage met een label. Laat de koffer en handbagage dicht tot de aankomsthal op de Galapagos eilanden uit bent. Deze wordt hier gecontroleerd.
Daarna moesten we naar een ander loket van INGALA (instituto Nacional Galapagos) waar we een Transit Card – migratieformulier moesten halen. Dit formulier moet men sinds 25 februari 2008 ingevuld hebben als men naar de Galapagos eilanden gaat. Deze kaart heeft men in het leven geroepen om een betere controle te krijgen op het aantal toeristen en om illegale immigratie naar de eilanden tegen te gaan. Deze kaart is buiten Guayaquil ook in Quito bij de balie van Ingala te krijgen. Dit zijn de enige vliegvelden waarvan men naar de Galapagos eilanden kan vliegen. Je wordt hier naar je paspoort en reisgegevens gevraagd en je moet US $ 10, - per persoon betalen. Bij het inchecken op de binnenlandse vlucht naar de Galapagos eilanden moet je de kaart bij je hebben. Je moet deze kaart goed bewaren tijdens het verblijf op de Galapagos want men vraagt bij vertrek om het bewijs van betaling. Mocht je deze niet kunnen laten zien moet je alsnog US $ 10, - betalen.
Zoals gezegd kwamen we na ca. 1 1/15uur aan op de luchthaven San Cristóbal Airport ( SCY) op het gelijknamige eiland San Cristobal een van de Galápagos Archipel eilanden. Voor verdere beschrijving en informatie van de reis en eilanden kijk op de pagina’s van de Galapagos eilanden.