Solo paleis - Cobanrondo waterval - Vakantiebestemming.info

Solo paleis - Cobanrondo waterval

Azie > Indonesië Java

Surakarta - Soerakarta - Solo paleis

Cobanrondo waterval

Nadat we naar de tempels van Prambanan geweest waren zijn we naar Solo of Surakarta of Soerakarta gereden. Het was erg druk op de weg vooral in Solo zelf. In Solo bezochten we het Mangkunegoro paleis. Hier mochten we alleen met een gids rondlopen. We liepen eerst naar de Pendopo. Deze grote audiëntiehal (62,5x51,6m) heeft een binnendak van honderden teakhouten tegels (siraps) met batik motief en steunt op vier massieve pilaren van bijna 11 meter hoog. Op het plafond zie je diverse sterrenbeelden die iets afwijken van de westerse figuren. De boogschutter figuur was bijvoorbeeld een boog. We hadden geluk bij de rondleiding. Het was woensdag rond 12-13uur en dan werd er Gamelan muziek bespeeld in de audiëntiehal. Deze werd hier vrijwel alleen gespeeld met slaginstrumenten.

Gamelan is de benaming voor zowel de muziekstijl, de muziekinstrumenten als de bespelers groep ervan in Indonesië.. Een gamelanorkest bestaat voornamelijk uit slaginstrumenten zoals drums, kulintangs, gongs en xylofoons maar ook bijvoorbeeld fluiten. Vooral op Java en Bali is de gamelan heel populair. Het is kenmerkend voor Indonesische volksmuziek. De gamelan wordt als een van de hoogst ontwikkelde muzikale vormen ter wereld beschouwd. De gamelan hanteert een microtonale lt toonschaal die afwijkt van de in het Westen gebruikelijke gelijkzwevende stemming en maakt gebruik van complexe ritmische structuren. De orkesten zorgen vaak voor de muzikale begeleiding van dans-, theater- en met name wajang voorstellingen.

De naam gamelan is afgeleid van gamel, een Oud-Javaans woord voor handgreep of hamer, omdat de meeste instrumenten van een gamelanorkest slaginstrumenten zijn. De Indonesische term karawitan is de verzamelnaam voor zowel de Javaanse als de Balinese gamelanmuziek. Een gamelanorkest kan bestaan uit vijf tot veertig instrumenten, waaronder de rebab (tweesnarige luit) de suling (bamboefluit) de dekendhang (houten trommel) de bonang , de gender, de saron (xylofoon) en de gambang (xylofoon)

Nadat het orkest was gestopt zijn we naar de Dalem Ageng of de ceremoniële hal gegaan dat als museum is ingericht. In de Dalem Ageng kun je de gouden sieraden, bronzen beelden en het antiek van de sultanfamilie bezichtigen. Wat bijzonder was waren de drie kuisheidsgordels voor de vrouw van de sultan en voor hem zelf. Deze werden omgebonden met leren banden en de sleutel werd aan de ander gegeven zodat men zeker was dat men niets deed. De kuisheidsgordel van de man was niet echt groot. Verder vele zwaarden (krissen) en speciale hoofdbedekkingen voor speciale gelegenheden en trouwerijen. In deze zaal ook de audiëntiestoel met links en rechts ruimte voor de rest van de familie. Iedereen werd geacht om gehurkt voor de sultan te gaan zitten. Verder zijn we nog naar wat andere woonvertrekken geweest o.a. een eetkamer waar een uit ivoor gesneden kunstwerk stond. Een vaas stond die geschonken is door Koningin Juliana. Op het einde van de rondleiding natuurlijk een klein winkeltje. Sommige vertrekken van het paleis en de naast het paleis gelegen barakken van de cavalerie worden nog steeds bewoond.

Hierna zijn we verder gereden naar Kediri. Het was een lange rit door een landschap met dichtbevolkte steden en dorpen. Tussendoor vele uitgestrekte rijstvelden en bossen met o.a. rubberbomen. Hier hebben we even bij gestopt om te zien hoe men rubber aftapt van de boom. Men hangt er een bakje onder en men maakt een snee in de boom zodat deze lekt in het bakje. Een maal per dag haalt men deze weg. In Kediri kwamen we aan in het donker (ca. 18uur) en we sliepen in het Grand Surya Hotel Kediri. Een luxe hotel waar de eigenaar een sigarettenfabrikant was. We zouden eigenlijk een rondleiding in de fabriek doen. Maar deze was niet op zondag de dag dat wij er waren. Hebben daarom later in Surabaya (Soerabaja) een rondleiding gedaan. Kediri was alleen een tussenstop op onze reis naar Malang. Onderweg gingen we naar een grote waterval de Cobanrondo waterval.

De Cobanrondo waterval is een 84 meter hoge waterval. De gemiddelde temperatuur van het water was 22C en de maximale val van het water is in het natte seizoen 150 liter p/sec en in het droge seizoen is het 90 liter p/sec.

Een toeristische trekpleister (vanaf 1980) voor vooral de lokale bevolking. Wij waren de enige westerse bezoeker dus ook een attractie voor hen. De niet al te brede waterval viel hard op de stenen rotsen in een bekken waarna het snel via een riviertje met vele rotsblokken afgevoerd werd. Het was erg druk bij de waterval. Het water spatte aardig op dus om niet nat te worden moest men wat afstand houden. Hierna naar Malang gereden met tussendoor een stop bij een plantage met koffiestruiken.

Java - Indonesië - Koffiebonen aan struik

Malang een grote drukke stad in de provincie Oost-Java ongeveer 90 kilometer van Soerabaja. We kregen een korte rondrit door de stad. We reden langs het statige grote stadhuis gelegen op een groot plein met vele mahoniebomen. Verder in de stad oude koloniale huizen vooral uit de tijd dat Indonesie een Nederlandse Kolonie was. Deze huizen zijn te vergelijken met oude villawijken in Nederland uit de jaren 1930. Ook zagen we onderweg vele vaak grote Christelijke kerken. Aangezien het lunchtijd was gingen we bij het restaurant Toko Oen eten. Dit is een bekende restaurant keten op Java. Het eerste restaurant van de familie Oen werd in 1922 geopend. Het was erg populair bij Nederlandse Kolonisten die hier eigen brood en andere Nederlandse gerechten konden krijgen. Nu stonden er bijvoorbeeld nog op de kaart: Uitsmijter, sauzijzenbrood, kroket, biefstuk, witlofrolletjes en Nederlandse ijsjes. Maar natuurlijk staan er ook Indonesische gerechten op de menukaart. En blijkbaar treden ook in de avond live bandjes op die op verzoek Nederlandse, Engelse en/of Indonesische liedjes laten horen.

Na Malang gingen we naar Bromo. Het laatste stuk over een bergachtige klimmende weg met vele bochten en mooie uitzichten op begroeide bergen met bossen en akkerbouw begroeide terrassen. Onderweg twee grote hotels die falliet waren gegaan en nu vervallen eruit zagen. Tijdens de rondreis hadden we ook al regelmatig bedrijven/fabrieken gezien die het niet gered hadden. Vooral kwam dit omdat er een aantal jaren geleden bomaanslagen, terroristische aanslagen en sunami’s waren geweest. Daarboven op ook nog eens de recessie waardoor het toerisme vanuit westerse landen drastisch gedaald is. In Bromo hadden we een eenvoudig hotel gelegen op een prachtige plek direct aan de caldera rand. Je had er zicht op een grote zandvlakte met uitzicht op een tempel en diverse vulkanen waarbij de Bromo vulkaan vooraan lag.

Lees verder op de desbetreffende pagina over de Bromo vulkaan of ga naar de Index - Informatiepagina Indonesië.

Contact via E-mail

Informatie redactie-fotografen Gerard Meuffels - Henk Dijkman