Cappadocië dag 2
Zelve Open Air Museum - Göreme open lucht museum
Kaymakli ondergrondse stad
De tweede hele dag in Cappadocië gingen we eerst naar een demonstratie van tapijt-knoopkunst. Was interessant om te zien hoe het weven met de hand ging. Hier deed men weven met twee draden per knoop. Ook liet men zien hoe men natuurlijk zijdedraad van de windselen van de zijderups bewerkte. De cocoonen werden in water van 90C gedaan waardoor de draden loslieten van de cocon. Deze werden gebundeld op een apparaat die draaide en waarop de draden gewikkeld werden. Voor grotere stevigheid werden de draden gebundeld. Hierna een demonstratie van verschillende tapijten uit verschillende streken van Turkije met verschillende motieven en materialen. Zo’n demonstratie en verkoop bijeenkomst zit helaas vaak bij een excursiereis. Aangezien er enkele niet konden beslissen of ze iets zouden kopen duurden het erg lang dat we er vertrokken.
Hierna gingen we naar het Zelve openlucht museum ongeveer 15 minuten rijden van Avanos. Het was een belangrijke nederzetting en religieus centrum in de 9e tot 13e eeuw en de eerste seminaries voor priesters werden hier gevestigd. Hier in een prachtige vallei prachtige rotsformaties in de vorm van een schoorstenen en in de wanden van de rotsen vele rots woningen. Tot de jaren 50 zijn deze bewoond geweest. Vanwege aardbevingen die toen het gebied getroffen hebben was het niet verantwoord meer om hier te wonen. Sindsdien is het een spookstadje waar erosie door natuurinvloeden nog steeds doorgaat. Zelve museum bestaat uit drie valleien waarbij je over grind en bestrate paden en diverse trappetjes langs de rotsen loopt. We gingen eerst naar het gedeelte waar we een stal bezochten. Deze was net als de woningen in de rotsen uitgehakt. Hier vlakbij waren ook duiventillen gaten in de rotsen waar de duiven nestelden en waar men de mest van gebruikte voor het land. Op de rotsen zagen we diverse fresco’s of schilderingen in diverse uitvoeringen.
In dit gedeelte van de vallei heb je ook de enige moskee die er in Zelve is. Deze is gedeeltelijk uitgehouwen in de rots en deels gebouwd met gesneden stenen De mihrab is uitgehouwen in de rotsbodem. De minaret is in baldakijn stijl met vier kolommen en een spitse top. Dit soort minaret wordt vaak gezien in een moskee van de vroege Ottomaanse periode. Ook was hier een dorpsplein en een kloostercomplex aan de overzijde van de moskee. Men mocht een klooster zo benoemen als er minimaal 25 personen verbleven. Het klooster in Zelve was een hoge rotsformatie waar diverse verblijven uitgehakt waren. Een ervan had een grote koepelvormige vorm.
Daarna liepen we naar de andere vallei. Hier waren overblijfselen van twee kerken namelijk de Balikli Kilise ( Vissenkerk ) en de Uzumlu Kilise ( De kerk met de druiven - The Church with Grapes) Deze kerken dateren uit het pre Beeldenstorm tijdperk. Deze kerken lagen wat hoger. Hier waren diverse grote en kleine fresco’s van o.a. het Heilige kruis, herten, vissen en andere figuren. Deze waren in paars-rode verf aangebracht. In de Uzumlu Kilise zie je schilderingen van druiventrossen. Ook was in dit gedeelte een gedeelte waar men vroeger tarwe maalde tot Bulghur. Er was nog een maalschijf te zien. Bekijk de foto’s hoe het er allemaal uitziet.
Een prachtige vallei om te bezichtigen. Ik heb over een rondgang ongeveer 1 ½ uur gedaan. Het museum is open van 8 tot 17uur in de winter en 7 tot 17uur in de zomer en de entree is 8 TL. Maar bij individuele bezichtiging is het ook mogelijk om een combinatiepas te kopen aan de kassa van de 7 wonderen in Cappadocië. Deze pas kost 45TL en men kan dan gratis naar Zelve Open Air Museum, Göreme Open Air Museum, Ihlara valley, de ondergrondse steden Derinkuyu, Kaymakli en Özkonak. Ook krijg je nog korting bij diverse bedrijven in Cappadocie.
Tijdens ons bezoek aan Zelve en verder die dag was het weer wisselvallig met afwisselend zware bewolking, zon en af en toe een druppel of wat regen. We hebben geluncht bij de Duivenvallei waarna we naar de ondergrondse stad Kaymakli in het centrum van de gelijknamige stad. Deze ligt aan de weg van Nevsehir naar Nigde, ongeveer 19 km van Nevsehir. In eerste instantie waren er nog wat rotsformaties maar daarna akkerlandschap. De ondergrondse stad ligt onder een heuvel en wordt door de plaatselijke bevolking ook wel de Burcht van Kaymakli genoemd. Vanaf 1964 is het opengesteld voor bezoekers.
De ondergrondse stad heeft vele verdiepingen waarvan 4 woonlagen vrijgegeven zijn voor bezichtiging. We hebben een korte wandeling door de stad gemaakt. Er is een looprichting aangegeven door pijlen om te voorkomen dat de bezoekers elkaar in de weg lopen. Men moet hier geen last van claustrofobie hebben omdat de gangen vaak niet erg hoog en breed zijn. Rugzak en tassen kan men beter buiten laten. Men loopt via de smalle gangen langs stallen, opslagplaatsen en wijnpers. Deze liggen op de hoogste verdieping. Bij de lagere verdiepingen zagen we enkele woonverblijven, keuken en een kerk. We kwamen ook diverse grote zware molenstenen tegen. Deze waren er om in geval van nood de stad af te sluiten van eventuele vijanden. Kwamen ook luchtkokers – ventilatieschachten tegen die gemaakt waren om frisse lucht aan te voeren. We zijn niet erg lang in de ondergrondse stad geweest maar het gegeven dat hier vroeger mensen voor langere tijd verbleven kan men bijna niet voorstellen.
Na de ondergrondse stad reden we in ca. 30 minuten in een korte hevige regenbui naar Göreme openluchtmuseum. Hier en rondom een concentratie van rotsformaties met vele rots kapellen en kerken. De entree is 15TL p.p. (wij kregen de kaartjes van de reisleider) en je gaat via elektronische poortjes het terrein van het openluchtmuseum op. Het museum zelf bestrijkt niet zo’n groot gebied dus de bezienswaardigheden lagen niet ver van elkaar af. We bezochten diverse kerken die uitgehouwen waren in de rotsen. Dicht bij de ingang was een grote uitgehakte rotsformatie met diverse verblijven waarin een klooster heeft gezeten. Hier in het Kizlarklooster leefden en werkten de monniken. Men mocht vroeger een klooster zo noemen als er minimaal 25 personen bevonden.
Vanaf dit klooster liggen er diverse kerken en verblijven rondom in een soort cirkel hieromheen. Via makkelijk begaanbare paden kan je hier langs lopen. Samen met de gids zijn we langs de drie belangrijkste kerken gegaan. Bij de diverse kerken die natuurlijk in de rotsen zitten mogen bij drukte maximaal 20 personen tegelijk erin en je mag er maximaal 3 minuten blijven om de doorstroming te bevorderen. Fotograferen is binnen verboden. In en buiten de kerken zijn toezichthouders – bewakers die op deze regels toezien. We gingen naar de Elmalikerk, de erachter gelegen Barbara kerk en de Yilanli kerk. Deze kerken hebben mooie geschilderde fresco’s uit de 11 e en 12 e eeuw. Er waren eenvoudige terracotta gekleurde fresco’s zoals in de Elmalikerk. Maar ook afbeeldingen van Jezus Christus, Maria en vele heiligen waaronder St. Joris (Georgius) van Cappadocië en St.Theodorus die een draak doden. In de Barbara kerk waren de fresco’s grotendeels intact. Hier waren de fresco’s in meerdere kleuren beschilderd. Wel waren de gezichten beschadigd. Dit kwam omdat er in een bepaalde periode geen gezichten afgebeeld mochten worden. Om de rotsen en kerken te beschermen tegen water en weersinvloeden had men bij diverse kerken de rotsen afgedekt met plastic.
Ook zagen we in de rotsen kleine cellen-woonverblijven waar monniken hun verblijf hebben gehad. Kwamen ook een eetzaal tegen waar nog een eettafel stond die uitgehakt was in de rotsen. De laatste kerk binnen het museum die we bezochten was de Karanlikkerk (Dark church) geweest. Deze ligt iets hoger gelegen en men moet eerst via een korte gang naar een kleine binnenplaats. Hier is een kassa waar men extra moet bijbetalen n.l. 10TL. Het is zeker de moeite waard om hier binnen te gaan. Bij binnenkomst komt men eerst in een voorportaal – narthex met drie graven. Vanaf binnenkomst prachtige vrijwel geheel intacte schilderingen met verschillende scenes zoals o.a. Reis naar Bethlehem, Geboorte, Doop, Opwekking van Lazarus, Transfiguratie, Intocht in Jeruzalem, Het Laatste Avondmaal, Verraad van Judas, De kruisiging en de Anastasis. Men mag hier bij drukte maximaal 5 minuten verblijven maar het is zeker de moeite waar.
We hadden in totaal 1 ½ uur de tijd om Göreme open air museum te bezoeken. Was niet ruim maar we hebben de belangrijkste bezienswaardigheden kunnen zien. Vooral omdat het niet te druk was. Als we zelf de tijd hadden kunnen bepalen hadden we wel meer tijd nodig gehad om alles goed te bekijken. Nu hebben we een aantal kerken e.d. overgeslagen. We liepen via de uitgang naar buiten en liepen linksaf richting parkeerplaats. Hier was onze laatste maar zeker een van de mooiste rots kerken die we hebben gezien in Cappadocië. Ongeveer 50 meter vanaf het museum ligt de Tokali kerk. Deze is te bezoeken met hetzelfde entree ticket als het Göreme openlucht museum. Het is een grote kerk en we hadden hier geen beperkingen met tijd en aantal personen. Maar denk wel dat men bij erg grote drukte dit wel zal doen. Fotograferen is hier ook verboden. De Tokali kerk bestaat uit een Nieuwe en Oude Kerk met schilderingen uit verschillende periodes. In de Oude Kerk zie je byzantijnse fresco’s die gedateerd zijn op het begin van de 10 e eeuw. Ze zijn geschilderd in bleke tinten rood en groen. Ze vertegenwoordigen scenes uit de Bijbel n.l. het Nieuwe testament. Het bevat fresco's van de twaalf apostelen, de heiligen en scènes uit het leven van Jezus (963-969 en 11e eeuw respectievelijk). In de Nieuwe Kerk zijn de kleuren meer indigo en je ziet er ook scènes uit het Nieuwe Testament, de wonderen van Christus, de eerste diakenen en episoden uit het leven van Basilius van Caesarea ( St. Basil is een van de Cappadocische Vaders)
Hierna zijn we naar de parkeerplaats met winkeltjes e.d. gelopen tegenover de kerk. Hier stond onze bus waarmee we in korte tijd naar ons hotel in Avanos reden. In de avond zijn we nog even naar het centrum gelopen waar de rivier Kizil Irmak (Rode Rivier) door de stad loopt. Het is de grootste Turkse rivier die geheel over Turks grondgebied stroomt. Hij stroomt over 1150 km vanaf het lt Centraal Anatolisch Plateau naar het zuidwesten en vervolgens naar het noorden waar hij uitmondt in de Zwarte Zee. Zoals de meeste Turkse rivieren is hij niet geschikt voor scheepvaart, maar wordt hij wel gebruikt voor het opwekken van waterkracht. Hier langs ligt een wandelpad / boulevard met diverse restaurants en winkeltjes in de omgeving waaronder een MC Donalds.
De volgende dag hebben we Cappadocië verlaten en zijn we in ca.2 uur naar de karavanserais ( oude herberg ) Sultanhani gereden.
|
|