Introductie Scandinavië rondreis
In 2014 eind juli hebben we een prachtige rondreis gemaakt in het noorden van Europa in drie landen in Scandinavië n.l. in Finland, Noorwegen en Zweden. We verbleven boven de poolcirkel en we hebben kennisgemaakt met de midzomernachtzon. Hierbij komt de zon ‘s nachts niet onder de horizon en het blijft dus licht. Als het goed weer is zie je de zon 24 uur per dag. Deze middernachtzon kan je alleen zien boven de (noord)poolcirkel. Een apart verschijnsel en het voordeel is dat je lange dagen hebt.
Deze rondreis begonnen we in Finland in het Samen dorp Inari. Hier hebben we heerlijk gewandeld in een bosrijk landschap met vele meertjes naar een Wilderniskerk, Pielpajärvi Wilderness Church. Er was ook een mogelijkheid om een boottocht te maken op een groot meer en een bezoek te brengen aan het museum Sida dat gewijd is aan de cultuur en leefwijze van de Samen of Sami (Noord-Samisch: Sápmelaččat) Dit is van oorsprong een nomadisch volk dat het Noord-Europese Lapland bewoont. Ze zijn ook bekend onder de naam Lappen, wat ze zelf als een belediging beschouwen.
Hierna gingen we zuidwaarts over het Finnmark Plateau met uitgestrekte naaldbossen en diverse gletsjermeren naar Noorwegen. We reden hier in Noorwegen een groot gedeelte van de grens met Finland tot ongeveer de overtocht naar Andenes over de Europese weg de E6. Dit is de langste weg van het land die gaat vanaf de grens met Zweden via Oslo, Lillehammer, Trondheim en Narvik naar Kirkenes. De weg is in totaal 2.628 kilometer lang. Bij het Porsangerfjord waar we prachtige vergezichten hadden namen we even de E 69. We reden naar de noordelijkste stad van het Europese vasteland Honningsvåg - gemeente Nordkapp. De haven ligt beschut en is daarom een belangrijke vissershaven met ruim 150 vissersboten als thuishaven. Tevens komen er hier jaarlijks een honderdtal cruiseschepen. Voor wie oostwaarts vaart is Honningsvåg de laatste halte vooraleer men de Noordelijke IJszee bereikt. Wij zagen een van deze cruiseschepen toen wij in de avond gingen eten. Regelmatig gingen passagiers van boord en werden o.a. met bussen vervoerd naar de Noordkaap waar wij zelf ook naar toe geweest zijn.
Daarna weer iets terug langs de prachtige kustroute met het Porsangerfjord het vierde grootse fjord van Noorwegen totaal 123 km lang. We gingen op een gegeven moment via het binnenland naar Alta. In het Alta museum prachtig gelegen aan een meer zagen we rotstekeningen uit de periode 4200 tot 500 voor Christus die op werelderfgoedlijst van Unesco staan. We bezochten er ook een Husky - Sleehondenkennel waar we o.a. uitleg kregen over de sport. We maakte ook een prachtige wandeling op een plateau ongeveer 40 km van Alta door een vrij vlak landschap met uitzicht op nog gedeeltelijk besneeuwde bergtoppen, een waterval en lopend door een klein beetje sneeuw naar de Sautso-Alta canyon de grootste canyon van Noord-Europa.
Daarna gingen we met onze bus langs de Noorse fjordenkust naar Tromsø. Het eerste gedeelte hadden we helaas last van mist waardoor de uitzichten op schijnbaar een van de mooiste kustwegen van Europa minimaal was. Onderweg staken we met twee veerboten over. De eerste was d e veerboot Olderdalen-Lyngseidet/Rv91. Toen we hierop zaten hadden we geluk en langzaam zagen we de mist wegtrekken en liet het mooie landschap met de soms besneeuwde bergen zich zien. Daarna was het een klein half uurtje langs een prachtig fjord waarna we de tweede veerboot Svensby-Breivikeidet/Rv91 namen.
Na een uur kwamen we aan in Tromsø waar we stopten bij De Tromsdal-kerk een moderne kerk ingewijd in 1965. Deze wordt ook wel de IJszeekathedraal (Ishavskatedralen) genoemd. Maar anders dan de naam doet vermoeden is het geen kathedraal maar een kerk. Het ontwerp symboliseert de ijsbergen, het poollicht en de poolnachten.
Met de kabelbaan Fjellheisenkan men vanaf de berg Mount Stor on Fløya 421 meter boven zeeniveau kan genieten van een panorama over de stad en de omgeving.
Op het eiland Tromsøya ligt het stadscentrum die we bereikte via de 1016 meter lange Tromsøbrug. Aangezien Tromso de enige grote stad in Noorwegen is die bij de aftocht van de Duitsers in 1944 niet in brand werd gestoken zijn er nog vele oude houtenhuizen te zien. Bijvoorbeeld rond de Rådhusgate staat de kleine houten katholieke Mariakerk wat de kleinste kathedraal ter wereld is. Het is lekker om door de stad en langs de kade te lopen. Wij zagen daar ook een van de schepen van de Hurtigruten de lt MS Finnmarken. De Hurtigruten is nog steeds een lijndienst die vooral passagiers maar ook vracht vervoert over de oude postboot route tussen Bergen en Kirkenes.
Vanaf Tromsø gingen we over de prachtige Nationaal-Toeristische Route - Nasjonal Turistvei FV 862 - Fv 86 naar de veerboot Brensholmen – Botnhamn waar we de weg vervolgden over het eiland Senja langs fjorden en de ruige westkust met hoge rotskusten. Niet ver van de volgende veerboot (ca. 14km) bij Hamn i Senja stopten we bij een prachtige plek voor de lunch. Een aanrader. Bij Gryllefjord vertrok de ferry naar Andenes. We deden er ongeveer 1.40uur over om op het eiland Andøya te komen.
Hier in Andenes hebben we een walvissafari gedaan. Dit ging niet zonder slag of stoot. We hadden namelijk de gehele dag hevige mist. Hierdoor was het lang wachten na bezichtiging van een walviscentrum (http://www.whalesafari.no/) met informatie over de walvissen en walvisvaart. Na 5 ½ uur vertraging gingen in circa 45 minuten met een catamaran naar een gevonden potvis (Physeter macrocephalus) Deze bleven we volgen zodat we de potvis 3 maal goed hebben kunnen zien. Hij bleef elke keer 10-15 minuten boven water waarna hij wegdook met de staartvin omhoog. Daarna duurde het ruim 15-20 minuten voordat hij weer bovenkwam. Bij de laatste keer kwam de mist weer optrekken wat ook wel weer iets mysterieus had. Een ervaring om deze mannetjes potvis was circa 13 meter lang (max18m) te zien.
Vanaf Andenes gingen we naar Narvik. Aangezien we hier met de trein verder gingen vertrokken we vroeg n.l. 6 uur in de ochtend. We reden via de Rv 82 – RV 80 en de E10 weer langs diverse fjorden en over diverse hoge bruggen die de diverse eilanden met elkaar verbinden. Om 12.30uur vertrokken we met de Arctic Circle Train de trein die vanaf Narvik Noorwegen naar Kiruna Zweden rijd. In totaal doet de trein er ongeveer 3 uur over. We deden de reis in twee etappes. Het eerste stuk was een mooi traject door een berglandschap met vele tunnels en zicht op de bergen en meren in het grensgebied.
We onderbraken de reis in Abisko Östra in Noordelijk Lapland - Zweden. In het Nationale Park Abisko circa 2 km hiervandaan kan je prima wandelen. Wij zijn met de stoeltjeslift naar het Aurora Sky Station bij de top van de berg Njulla gegaan. Vanaf hier heb je prachtig uitzicht. In het noorden kijk je over het zes na grootste en hoogste bergmeer van Zweden de Torneträsk. En in het oosten kijk je op een u vormig dal de Lapporten dat van ver zichtbaar is. We hebben langs de boomloze flanken van de berg gelopen met zicht op meerdere meren en bergen. In het rivierdal liepen we door berkenbossen, moerasachtige gebieden, langs watervallen en stroomversnellingen. Een prachtige omgeving.
Na Absiko gingen we verder met de trein naar Kiruna. Een stad dat bekend staat om de grootste ijzerertsmijn ter wereld. We hebben ook een excursie naar de Luossavaara-Kiirunavaara Aktiebolag – LKAB gemaakt en zijn hierbij op 524 meter diepte naar een voorlichtingscentrum gegaan waar we uitleg kregen over de mijn en de mijnbouw. We redden met een bus over een gedeelte van de 400 kilometer lange ondergrondse wegenstelsel. Wat het meeste indruk op me maakte was dat een gedeelte de stad vanwege de mijnactiviteiten gedeeltelijk verplaats moet worden. Aangezien de ondergrondse gangen onder de stad lopen en men steeds dieper gaat (nu 1175m toekomst >1365m) dreigen deze gangen te verzakken en vooral het centrumgedeelte zou hier last van hebben. Rond ca.2030 moet de gehele verplaatsing klaar zijn.
Onze laatste bestemming was Rovaniemi Fins Lapland. Maar voordat we de grens overstaken gingen we nog langs een elandenfarm. De eland (Alces alces) is de grootste nog levende hertensoort en hij wordt minstens zo groot als een paard. Schofthoogte (schouderhoogte) van een mannetje kan 180 tot 220 centimeter zijn. Het lichaamsgewicht 320 tot 800 kilogram en de kop-romplengte 200 tot 290 centimeter. Een dier om respect voor te hebben.
In Rovaniemi gingen we aan het einde van de middag naar de Arctic Circle of de noordpoolcirkel. De noordpoolcirke is de parallel of de denkbeeldige cirkel op aarde die alle punten op 66° 30' noorderbreedte.met elkaar verbindt. Deze poolcirkel loopt het grootste gedeelte over land. In Europa loopt hij over het noordelijkste puntje van IJsland en verder over Noorwegen, Zweden, Finland en dan in Rusland door Kola en Siberië. Op het Noord-Amerikaanse continent loopt de cirkel over Alaska ( Verenigde Staten ), Canada en Groenland. In principe ligt boven deze cirkel het gebied waar de zon gedurende een aantal nachten rond 21 juni niet meer onder gaat, de middernachtzon. Hoe noordelijker men komt hoe meer nachten het betreft. In de winter komt de zon op het noordelijk halfrond in een aantal nachten rond 21 december niet meer boven de horizon ten noorden van de noordpoolcirkel.
Op deze Arctic Circle vlakbij Rovaniemi ligt Santa Claus Village. Rovaniemi is de officiële thuisbasis van de Kerstman en men kan hem hier elke dag van het jaar ontmoeten. Wij zelf hebben hem ook ontmoet en hebben een kort gesprek met hem gehad. Wel raar zo midden in de zomer bij een temperatuur van >20C.
Vertaald vanaf de internetpagina http://www.santaclausvillage.info/
De Kerstman verklaarde Rovaniemi als zijn geboortestad en hij vertelde hoe zijn huis op Ear Mountain (Korvatunturi) werd onthuld aan het begin van de vorige eeuw. Het goed bewaarde geheim verspreidde zich over de gehele wereld. Om de privacy van zijn geheime locatie te behouden besloot men om een plek te bouwen op de Noordelijke Poolcirkel waar mensen de Kerstman van heinde en verre kon ontmoeten.
De Kerstman besteedt zijn tijd in het Santa Claus Village elke dag van het jaar om te zorgen voor zijn missie in het leven te nemen; aan het welzijn van kinderen en de vriendelijkheid van volwassenen, evenals het verspreiden van de boodschap liefde en goede wil van de Geest van Kerstmis in de hele wereld te verbeteren.
Rovaniemi was het einde van de reis waarna we weer naar Nederland terugvlogen via Helsinki met Finnair. Voor gedetailleerde beschrijving van de plaatsen die we bezocht hebben kijk op de andere pagina’s van deze reis.